تأثیر حاشیه‌نشینی بر نظم و امنیت (مطالعه موردی: شهر قزوین)

Abstract

بررسی‌هایی که در سطح جهانی به‌عمل‌آمده حاکی از آن است که به‌طور متوسط در حدود 33 درصد جمعیت شهرهای بزرگ دنیا به‌صورت حاشیه‌نشینی و زاغه‌نشینی زندگی می‌کنند. حاشیه‌نشینی با جرم رابطه نزدیک و مستقیمی دارد. در چنین مناطقی به لحاظ از بین رفتن ارزش‌های انسانی، کج‌رویی‌های اجتماعی سریعاً رشد می‌کند و اعمالی چون دزدی، اعتیاد، قاچاق، فحشاء و نظایر آن گسترش می‌یابد. حاشیه‌نشینان سبک زندگی مخصوص به خود رادارند، به همین دلیل سایر ساکنان این‌گونه مناطق در معرض خطر کج‌رویی‌های اجتماعی هستند، لذا تغییر در سبک زندگی سایر افراد منجر به کاهش جرم و درنتیجه افزایش امنیت در مناطق داغ می‌شود. روش بکار گرفته‌شده در پژوهش حاضر، روش پیمایشی با استفاده از پرسشنامه است و جامعه آماری 40 نفر از نخبگان و متخصصان نیروی انتظامی و حوزه‌های مرتبط با آن است. نتایج به‌دست‌آمده مبین ارتباط معنی‌دار بین حاشیه‌نشینی و نظم و امنیت است که با اصلاح سبک زندگی می‌توان میزان آن را تخفیف داد و درنتیجه امنیت اجتماعی را افزایش داد.