تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روان‌شناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و ابعاد مثبت نگرش به زمان

Abstract

بهزیستی روان‌شناختی را می‌توان تلاش برای تحقق توانایی های بالقوه­ی فرد دانست. بهزیستی افراد بر نحوه ارزیابی آنها از زندگی و دیدگاهشان نسسبت به آن (مثبت یا منفی) تاثیر می‌گذارد هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روان‌شناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و ابعاد مثبت نگرش به زمان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی 367 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و از نظر بهزیستی روان‌شناختی، نگرش به زمان و نیرومندی ایگو مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون و مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود، به این معنا که نیرومندی ایگو می‌­تواند بر بهزیستی روان‌شناختی با وساطت نگرش به زمان اثرگزار باشد، مقدار اثرگذاری در ابعاد آینده­نگری مثبت (74/1b=، 001/0p=)، حال­نگری مثبت (30/1b=، 015/0p=)، گذشته­نگری مثبت (08/1b=، 036/0p=) بود. بنابراین افرادی که من نیرومندی دارند نگرش­های زمانی مثبتی را در خود پرورش می­دهند که بهزیستی روان‌شناختی آ­ن­ها را بالا می‌برد. . براساس یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که می­توان با قدرتمند کردن من افراد نگرش­های زمانی مثبتی در آن­ها به وجود آورد در نتیجه بهزیستی روان‌شناختی را در آنها بالا برد.