مطالعه اثر تحریک الکتریکی با فرکانس پائین بر میزان بیان گیرنده های کانابینوئیدی CB2 در شکنج دندانه دار درطی کیندلینگ مسیر پرفورنت در موش صحرایی

Abstract

تحریکات با فرکانس پایین(LFS)، تغییرات القا شده توسط کیندلینگ هیپوکمپ در موش‌های صحرایی را کاهش داده و از گسترش فعالیت تشنجی جلوگیری نموده است. در این مطالعه، به منظور بررسی مکانیسم اثرات مهاری LFS بر اکتساب تشنج‌های ناشی از کیندلینگ مسیر پرفورنت در موش‌های صحرایی نر، اثر گیرنده‌های اندوکانابینوئیدی CB2 مورد بررسی قرار گرفت. حیوانات جهت القای صرع با استفاده از امواج الکتریکی کیندل شدند و پاسخ های الکتریکی ناحیه شکنج دندانه دار ثبت شد. حیوانات شامل چهار گروه کیندل، کیندل +LFS (KLFS)، LFS و کنترل بودند. در گروه‌ KLFS، 5 دقیقه بعد از اتمام تحریکات کیندلینگ، LFS (امواج مربعی با فرکانس 1 هرتز، مدت پالس 1/0 میلی ثانیه، 800 پالس ) اعمال ‌شد. کاربرد LFS در گروه KLFS پارامترهای تشنجی را به طور معنی داری کاهش داد. بر اساس یافته‌های ایمنوهیستوشیمی، میزان بیان گیرنده‌ های CB2 در ژیروس دندانه دار هیپوکمپ حیوانات گروه KLFS، بعد از اعمال LFSتغییری نداشت. پیشنهاد می‌شود گیرنده های CB2 در اعمال اثرات ضدتشنجی LFS نقشی نداشته باشند.