بررسی مقایسه‌ای میزان بیان ژن‌های اتوفاژی (‏Atg5‎‏ و ‏Beclin-1‎‏) در تخمک ‏MII‏ موش سوری پس از انجماد شیشه‌ای با دو محلول انجمادی مختلف به روش ‏کرایوتاپ

Abstract

انجماد یک روش نگه‌داری طولانی مدت تخمک می‌باشد که در روش‌های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن‌های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه‌ای با روش کرایوتاپ می‌باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک‌های MII موش سوری جمع‌آوری شده و در دو غلظت متفاوت از محلول‌های انجمادی اتیلن گلیکول 15%، دی متیل سولفوکساید 15% و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS1)A و اتیلن گلیکول 5/7 %، گلیسرول 5/7 % و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS2)B منجمد شدند و برخی از گروه‌ها قبل از انجماد تحت تاثیر دوستاکسل قرار گرفتند. پس از ذوب، تخمک‌ها لقاح داده شدند. درصد زنده‌مانی و لقاح تخمک‌های منجمد و ذوب شده ارزیابی و تغییر بیان ژن‌های (Atg5 و Beclin-1) با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد تفاوت‌های معنی‌داری بین درصد بقا و درصد لقاح گروه‌های انجمادی در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درصد زنده‌مانی و لقاح در گروه VS1 نسبت به گروه VS2 کاهش یافت. همچنین درصد زنده‌مانی و لقاح گروه‌های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه‌های انکوبه نشده بود. این مطالعه نشان داد انجماد شیشه‌ای با کرایوتاپ، ترازهای نسخه‌برداری ژن‌های اتوفاژی را در اووسیت‌های MII منجمد ذوب شده تغییر می‌دهد همچنین پیش انکوبه کردن اووسیت با دوستاکسل قبل از انجماد شیشه‌ای می‌تواند تراز نسخه‌برداری Atg5 و Beclin-1 را در گروه‌های آزمایشی کاهش دهد و در بالا بردن درصد بقا و درصد تشکیل جنین‌های دو سلولی موثر واقع شود.