تأثیر تغییر کاربری مرتع به کشاورزی بر حاصلخیزی خاک در منطقه تفتان

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی اثرات تغییر کاربری اراضی مرتعی بر خصوصیات خاک در منطقه تفتان (استان<br />سیستان و بلوچستان) انجام شد. چهار کاربری شامل باغ، زراعت آبی (یونجه)، زراعت دیم (رهاشده) و مرتع انتخاب<br />0 سانتیمتری در قالب طرح کاملاً تصادفی - گردید. با توجه به وسعت هر کاربری بین 4 تا 6 نمونه خاک از عمق 30<br />برداشت شد. برخی خصوصیات خاک شامل بافت، اسیدیته، قابلیت هدایت الکتریکی، ماده آلی، نیتروژن کل، فسفر<br />قابلدسترس، پتاسیم قابلدسترس، کربن ناپایدار و کربنات کلسیم اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که در کاربری باغ در<br />مقایسه با مرتع بهجز فسفر و کربن ناپایدار تفاوت معنیداری بین سایر خصوصیات خاک وجود نداشت و کربن ناپایدار<br />و فسفر کاربری باغ بیشتر بود. در زراعت آبی نیتروژن تفاوت معنیدار با مرتع داشت، بهطوریکه مقدار نیتروژن در<br />زراعت آبی بیشتر بود. مقایسه زراعت دیم با مرتع نشان داد که تنها هدایت الکتریکی تفاوت معنیدار داشت بهطوریکه<br />شوری خاک در زراعت دیم بیشتر بود. تجزیه واریانس خصوصیات خاک نشان داد که بهجز فسفر، پتاسیم و کربنات<br />کلسیم، کلیه خصوصیات خاک کاربریهای مختلف باهم تفاوت معنیدار داشتند. بیشترین میزان نیتروژن، فسفر و ماده<br />آلی در کاربری زراعت آبی اندازهگیری شد. بیشترین میزان پتاسیم و کربن ناپایدار بهترتیب مربوط به مرتع و زراعت<br />دیم بود. بهطورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که تغییر کاربری اراضی تأثیر معنیداری بر خصوصیات خاک دارد.<br />هرچند نیتروژن، فسفر و کربن آلی خاک در کاربریهای زراعی در مقایسه با کاربری مرتع بیشتر بود ولی تغییر کاربری<br />بهترتیب منجر به افزایش و کاهش شوری و کربنات کلسیم گردید.