مکان یابی اماکن انتظامی بر اساس فن ارزشیابی مشارکتی در استان قزوین

Abstract

یکی از ضرورت های توسعه‌ی پایدار وجود اماکن انتظامی، اجرای طرح هایی است که از بالاترین سطح پذیرش اجتماعی برخوردار باشد. از جمله ی این طرح ها، مکان یابی و تجهیز اماکن انتظامی در شهرها خدماتی برتر در سطوح منظومه، مجموعه و حوزه هاست. روشن است که به دلیل تعدد و پراکندگی شدید اماکن انتظامی در شهرها، تاکنون توجه کافی به الگوسازی فن ارزشیابی مشارکتی جامعه ی شهری در ارتباط با موضوع مطالعه نشده است. در بالا گرفتن میزان خشونت در جامعه شهری، همواره رابطه‌ای میان قشر جامعه و نوع کار موجود بوده است. بدینسان اغلب جرم‌ها و خشونت‌ها به وسیله افرادی صورت می‌گیرد که در مشاغل بی‌ارزش جامعه به خدمت گرفته شده‌اند میزان جرم و جنایت در رابطه با ساخت اجتماعی بخشی از جغرافیای جنایت در قالب روش ارزشیابی و ایجاد تجهیز اماکن انتظامی در مناطق جرم خیز می‌باشد. از مهم ترین دلایل عدم در پیشبرد به موقع طرح‌های تجهیز اماکن انتظامی را باید در عدم بازنگری بنیادین الگوهای پیشین با توجه به جوانب جرم و جنایت، جستجو کرد. در این بازنگری تاکید بر فرایند مشارکتی و اولویت طرح‌های محلی- عملیاتی موثر در توسعه پایدار با مشکل اجرایی روبرو می‌شوند. در واقع، تهیه و اجرای این طرح ها با مشارکت مردم، نهادهای دولتی و غیردولتی، می‌تواند ضعف در ایجاد مکان‌یابی اماکن انتظامی براساس فن ارزشیابی مشارکتی را بر طرف سازد. هدف اصلی تحقیق، عبارت است از کاربرد فرایند مشارکتی قابل اجرا به منظور مکان‌یابی اماکن انتظامی و تجهیز آنها در سطح شهر در مناطق جرم خیز و تعیین راه کارهای ارتقاء مشارکت محلی در پیشگیری از جرم می‌باشد.