متنوع سازی فعالیت‌های صنعتی و نابرابری درآمد در استان‌های ایران

Abstract

صنعتی شدن یکی از سیاست‌‌‌‌های مهم برای افزایش رشد اقتصادی است، توجه به نابرابری درآمد به‌عنوان یکی از شاخص‌‌‌‌های کیفیت رشد اقتصادی، ساختاری از توسعه صنعت را تعریف می‌‌‌‌کند که علاوه بر دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر، کیفیت رشد اقتصادی مطلوبی را نیز ایجاد نماید. در این راستا مطالعه حاضر با استفاده از شواهد آماری استان‌‌‌‌های ایران برای دوره زمانی 1398-1388 و رهیافت داده‌‌‌‌های پانل به بررسی اثر متنوع‌سازی فعالیت‌‌‌‌های صنعتی بر نابرابری درآمد می‌‌‌‌پردازد. نتایج شاخص متنوع‌سازی فعالیت‌‌‌‌های صنعتی نشان می‌‌‌‌دهد که بیشترین مقدار این شاخص برای استان بوشهر برابر 0.8 و کمترین مقدار آن برای استان تهران برابر 0.09 است. علاوه‌بر این، ضریب جینی در استان سیستان و بلوچستان برابر با 44/0 و در استان خراسان جنوبی برابر با 33/0 است. نتایج داده‌‌‌‌های پانل نشان می‌‌‌‌دهد که مخارج دولت، مخارج آموزشی و رشد اقتصادی اثر مثبت و معنی‌‌‌‌داری بر نابرابری درآمد دارد و تمرکز صنعتی و مجذور رشد اقتصادی اثر منفی بر نابرابری درآمد دارد. بنابراین، متنوع‌سازی فعالیت‌‌‌‌های صنعتی براساس مزیت‌‌‌‌های نسبی منطقه برای دستیابی به توزیع مطلوب درآمدها از اهمیت بالایی برخوردار است.‌