پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانشجویان بر اساس اهداف پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه‌ای تاب‌آوری

Abstract

هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانشجویان براساس اهداف پیشرفت تحصیلی و نقش واسطه‌ای تاب‌آوری تحصیلی بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه‌های آزاد شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰0 بودند، که 352 دانشجو با روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های اشتیاق تحصیلی فردریکز و بلامفرد و پاریس (2004)، جهت گیری هدف میدگلی و همکاران (1998) و تاب‌آوری تحصیلی ساموئلز (2004) پاسخ دادند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل تدوین شده، با داده‌های این پژوهش از برازش کاملی برخوردار بود. همچنین نتایج حاکی از این بوده که جهت‌گیری هدف اجتنابی به رت منفی (011/0>P) و جهت‌گیری هدف رویکردی (011/0>P) و تبحری (001/0>P) و نیز تاب‌آوری تحصیلی (001/0>P) به صورت مثبت و معنادار اشتیاق تحصیلی را در دانشجویان پیش‌بینی می‌کردند. علاوه بر این، تاب‌آوری تحصیلی رابطه بین جهت‌گیری هدف اجتنابی و اشتیاق تحصیلی (011/0>P) را به صورت منفی و رابطه بین جهت‌گیری هدف رویکردی با اشتیاق تحصیلی (011/0>P) را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می‌کرد. با توجه به نتایج پژوهش اشتیاق تحصیلی از جمله عوامل تاثیرگذار بر عملکرد تحصیلی و یکی از ملزومات یادگیری است که با تقویت تاب‌آوری تحصیلی و جهت‌گیری هدف تبحری و رویکردی و کاهش استفاده از جهت‌گیری هدف اجتنابی، می‌توان سطح آن را در دانشجویان افزایش داد.