سنجش روشنایی توده ی کلی معماری خانه های قاجاری تبریز

Abstract

عرصه مسکونی یکی از بنیادی­ترین و تأثیرگذارترین فضاهای معماری محسوب می­ گردد. در نتیجه پرداختن به مسئله مسکن از بعد شاخص ­های کیفی، به عنوان ابزاری حساس در پژوهش مسکن محسوب می­گردد. یکی از شاخص ­های پراهمیت و مؤثر در بهبود کیفیت مسکن میزان نور در فضا می ­باشد. پس از بررسی فضاهای مسکن سنتی ایران و تبیین مطلوبیت حضور نور در این فضا، این تحقیق با استفاده از تحلیل شاخص­ های مطلوبیت مسکن سنتی، مدلی جهت الگوگیری در طراحی مسکن معاصر ارائه داده است. این تحقیق به صورت ترکیبی به روش کمی انجام شده است و نیز از روش مدلسازی و شبیه سازی کمک گرفته شده است. شیوه جمع ­آوری داده ­ها از طریق مطالعات کتابخانه­ ای و منابع دست اول و پایگاه ­های اینترنتی بوده است، و در این راستا داده­ های اقلیمی شهر تبریز در قالب فایل­های epw مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته­اند. پس از تحلیل و بررسی شاخص ­های کیفی جهت ارزیابی تعیین و در ادامه با بررسی این شاخص­ها در بستر خانه ­های سنتی انتخاب شده، معیارها مورد سنجش و ارزیابی به روش کمی و با استفاده از نرم ­افزار قرار گرفته ند. از نتایج این پژوهش ارائه مدل جهت استفاده در مسکن معاصر می­باشد به گونه­ای که بتوان حضور نور باکیفیت را در این فضا تجربه نمود. در بحث بررسی شاخص­های مطلوبیت خانه­های سنتی، و نیز بررسی کیفیت نور خانه­ های معاصر، پژوهش­ هایی انجام گرفته است، اما از لحاظ بررسی کیفی شاخص ­ها، و ارائه مدل با ساز و کار اجرایی، این پژوهش دارای نوآوری می ­باشد. از نتایج این تحقیق، دانشجویان، اساتید، طراحان و مجریان و تمام فعالان عرصه طراحی و معماری بهره­مند خواهند بود.