قابلیت کشت اکوتیپ بومی مریم‌گلی کبیر در اکوسیستم‌های زراعی گوناگون

Abstract

مریم گلی کبیر (<em>Salvia sclarea</em> L.) یکی از گیاهان معطر مهم است که به­علت ارزش اسانس آن در صنایع غذایی و عطرسازی، در سطح جهانی کشت می­شود. در آزمایشی که در طی سالهای 1384 تا 1388 در استان سمنان انجام شد. یک اکوتیپ بومی مریم گلی کبیر با هدف بررسی سازگاری آن در شرایط زراعی، در دو منطقه خشک و نیمه خشک کشت و ارزیابی شد. بذرهای مریم گلی کبیر از رویشگاه طبیعی آن در شمال سمنان جمع آوری گردید. بذرها در فصل بهار به­صورت مستقیم در هر دو مزرعه کشت شدند. در سال دوم پس از کشت و در مرحله­ی گلدهی کامل، گیاهان از نظر ویژگی­های رشدی و میزان اسانس سرشاخه گلدار بررسی شدند. مقایسه صفات در دو مزرعه و رویشگاه طبیعی نشان داد که گیاهان کشت شده در مزرعه نیمه خشک، بیشترین ارتفاع گیاه، تعداد شاخه­ی گلدهنده، سطح برگ، عملکرد تر گل در هکتار( 25/8 تن در هکتار) و بیشترین عملکرد اسانس (10 کیلوگرم در هکتار) را دارا بودند که نسبت به اکوسیستم­های دیگر، افزایش معنی­دار داشت. کشت و تولید اکوتیپ بومی مریم گلی کبیر با ارزش اقتصادی قابل توجهی که دارد به عنوان گیاهی نو در الگوی کشت مناطق نیمه خشک پیشنهاد شود.