بقایای آنتی‌بیوتیک‌ها در خاک؛ تهدیدی بر سلامت انسان

Abstract

آنتی­بیوتیک­ها در سراسر جهان نقش مهمی در کنترل بیماری­های عفونی در انسان و حیوان ایفا می­کنند. آن­ها به دلیل ناقص بودن متابولیسم­شان در طول درمان وارد آب و خاک شده و به­ عنوان آلاینده آلی پایدار در محیط زیست محسوب می­شوند. آنتی­بیوتیک­ها براساس پایداری ذاتی در برابر تجزیه دارای محدوده وسیعی از نیمه عمر (از کمتر از یک روز تا ده سال) هستند و میزان تجزیه آنتی­بیوتیک­ها به خصوصیات فیزیکوشیمیایی آن­ها، نوع خاک و عوامل اقلیمی (دما، رطوبت و ...) بستگی دارد. بخش باقیمانده این ترکیبات می­تواند به­عنوان عوامل ضد میکروبی بر جوامع میکروبی خاک و به نوبه خود بر سلامت خاک پیامدهای منفی بگذارند. در نهایت آنتی­بیوتیک­ها از طریق جذبشان توسط محصولات زراعی، وارد زنجیره غذایی انسان شده و مقاومت آنتی­بیوتیکی در انسان ایجاد می­کنند. با این حال بسیاری از نتایج مبهم بوده که این نشان می­دهد تعیین دقیق سرنوشت آنتی­بیوتیک­ها و برآورد خطر ناشی از مقاومت آنتی­بیوتیکی یک چالش بزرگ است. در این مقاله سرنوشت آنتی­بیوتیک­ها در خاک (جذب و تجزیه)، تاثیرشان بر عملکرد جامعه میکروبی خاک، جذب توسط گیاه و تاثیر بر امنیت غذایی انسان مرور می­شود.