بررسی نقش آموزش محیط زیست در جوامع محلی برکاهش تعارض انسان و حیات وحش

Abstract

<strong>از آن</strong><strong>­</strong><strong>جایی­ که قوانین مربوط به مدیریت مناطق حفاظت ­شده بر اساس اهداف </strong><strong>حفاظتی تعیین گردیده لذا باعث محدویت دسترسی به منابع طبیعی توسط روستاییان و عشایر شده است. اقدامات حفاظتی جمعیت گونه ­های وحشی را افزایش داده که در نتیجه آن زمین ­های کشاورزی و دام­ های اهلی بیش ­تر در معرض خطر آسیب قرار می ­گیرند. جوامع روستایی و عشایر </strong><strong>از دیرباز به ­صورت مستقیم نیازمند استفاده از این منابع برای تامین معیشت خود هستند، این قوانین در صورتی ­که اقتصاد و معیشت جوامع محلی را نادیده گرفته و صرفاً بر حفاظت متمرکز باشد، باعث ایجاد نگرش منفی نسبت به قوانین و گرایش به قانون گریزی در جوامع محلی شده و پیامد آن افزایش تعارض بین انسان و حیات ­وحش خواهد بود. در این پژوهش از دو روش آمار توصیفی و استنباطی جهت تجزیه و تحلیل داده‏ ها استفاده گردید. تحلیل هم­بستگی نشان می ­دهد که بین متغیرهای مستقل عوامل اقتصادی-اجتماعی ساکنان بومی، مدیریت حیات وحش، عوامل تهدید کننده اکوسیستم و حیات ­وحش، رفتار زیست ­محیطی ساکنان بومی، میزان آگاهی و اطلاع از منطقه حفاظت ­شده و منابع کسب اطلاعات در زمینه حفاظت با متغیر وابسته آموزش محیط ­زیست برای کاهش چالش انسان و حیات­ وحش رابطه مستقیم و معنی­ داری در سطح وجود دارد. هم ­چنین بیش ­تر مطالعات فقط به بررسی جنبه ­های فنی کاهش تضاد انسان و حیات ­وحش می ­پردازد و آموزش زیست ­محیطی نادیده گرفته می­ شود. بنابراین برای رفع این مشکل نیاز به یک برنامه جامع بلند­مدت است که بتواند جنبه ­های اجتماعی، فرهنگی و حفاظتی را تحت پوشش قرار دهد.</strong>