عادات غذایی میگو خنجری Edwards, 1837) Parapenaeopsis stylifera) در آب‌های ساحلی استان هرمزگان

Abstract

<strong>این مطالعه با هدف بررسی رفتار تغذیه‌ای میگو خنجری</strong><strong><em>Parapenaeopsis stylifera </em></strong><strong><em> </em></strong><strong>در آب‌های ساحلی هرمزگان (مناطق بین بندرعباس، هرمز و قشم) انجام شد. نمونه‌برداری به ­مدت 12 ماه از تیر ماه 1395 تا خرداد ماه 1396 و با تور ترال کف ویژه میگو انجام شد. محتویات 363 میگو با دامنه طول کاراپاس 12 تا 33 میلی ­متر مورد بررسی قرار گرفت. موادغذایی شناسایی شده در روده میگو شامل سخت‌پوست (84%)، الیاف‌گیاهی (7</strong><strong>%)، دیاتومه (6</strong><strong>%)، فورمینیفورا (روزنه ­داران)</strong><strong>(1</strong><strong>%)،</strong><strong>کرم‌نماتد (0/57</strong><strong>%) و مژه‌داران (0/28</strong><strong>%) و شکم ­پا (0/28</strong><strong>%) بود. میزان شاخص</strong><strong>cv</strong><strong>در هر دوجنس متفاوت و به ­طور معنی­ داری در جنس نر بیش ­تر از ماده بود، درحالی­ که این شاخص در کلاس ­های طولی مختلف اختلاف معنی ­داری نداشت.</strong><strong>هم ­چنین نتایج این تحقیق نشان داد که در بین غذاهای ترجیحی میگو خنجری بیش ­ترین فراوانی حضور مربوط به گروه غذایی سخت‌پوستان بود درحالی­ که میزان شاخص</strong><strong>Fp </strong><strong> در کلاس‌های طولی مختلف اختلاف معنی ­داری نداشتند. نتایج نشان داد سخت‌پوستان بیش ترین فراوانی حضور را در محتویات روده میگوها درهمه مراحل رسیدگی تخمدان را به ­خود اختصاص داده بودند. </strong>