تأثیر دوره محرومیت غذایی بر شاخص‌های خون‌شناسی ماهی پرت (Cichlasoma synspilum ♀ × Cichlasoma citrinellum ♂) تغذیه‌شده با جیره حاوی آستاگزانتین و نمک صفراوی

Abstract

<strong>هدف از این مطالعه بهبود شاخص‌های خون‌شناسی ماهی پرت در مواجه با دوره محرومیت غذایی بود. برای انجام این مطالعه، 200 قطعه ماهی پرت (میانگین وزنی6/2</strong><strong>±</strong><strong>25/5 گرم و میانگین طولی0/43</strong><strong>±</strong><strong>6/34 سانتی‌متر) در سه تیمار با دو تکرار و هر تکرار شامل 33 قطعه ماهی که شامل تیمار شاهد</strong><strong>(جیره پایه)،</strong><strong>تیمار آستاگزانتین (جیره حاوی 4 گرم بر کیلوگرم آستاگزانتین) و تیمار آستاگزانتین</strong><strong>-</strong><strong> نمک صفراوی (جیره حاوی</strong><strong>4 گرم بر کیلوگرم آستاگزانتین و 1200 میلی‌گرم بر کیلوگرم نمک صفراوی) به ­مدت 90 روز تغذیه شدند و سپس دوره محرومیت غذایی به ­مدت یک هفته اعمال شد. در پایان دوره تغذیه، نتایج نشان داد به‌جز تعداد گلبول‌های سفید که در اثر تغذیه با جیره‌های حاوی آستاگزانتین به‌تنهایی یا در تلفیق با نمک صفراوی، به‌طور معنی­‌داری افزایش‌یافته بود (0/05</strong><strong>></strong><strong>P</strong><strong>)، سایر شاخص‌های خون‌شناسی تحت تأثیر تیمارهای تغذیه‌ای قرار نگرفت (0/05</strong><strong><</strong><strong>P</strong><strong>). افت تعداد گلبول‌های قرمز خون ماهیان تغذیه‌شده با آستاگزانتین به‌تنهایی یا در تلفیق با نمک صفراوی پس از محرومیت غذایی مشاهده شد (0/05</strong><strong>></strong><strong>P</strong><strong>). کاهش معنی­‌داری در تعداد گلبول‌های سفید در ماهیان تغذیه‌شده با جیره شاهد، پس از اعمال دوره محرومیت غذایی مشاهده شد (0/05</strong><strong>></strong><strong>P</strong><strong>) ولی این کاهش در تیمارهای آستاگزانتین و آستاگزانتین</strong><strong>-</strong><strong> نمک صفراوی مشاهده نشد (0/05</strong><strong><</strong><strong>P</strong><strong>). به‌طورکلی می‌توان بیان داشت که استفاده از آستاگزانتین به‌تنهایی یا در تلفیق با نمک صفراوی تأثیر چندانی بر شاخص‌های خون‌شناسی ماهی پرت به‌جز ممانعت در کاهش تعداد گلبول‌های سفید در مواجه با تنش محرومیت غذایی نداشت.</strong>