تاثیر روش های مختلف تغذیه کمکی بر عملکرد بره های مغانی در زیستگاه بومی آن

Abstract

<strong>هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر روش­های مختلف تغذیه کمکی بر افزایش وزن بره­های شیرخوار در شرایط مرتع بود. تعداد 90 رأس بره نر یک ماهه از یک گله عشایری انتخاب گردید و به­مدت 90 روز در فصل بهار سال 1394، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار (10 رأس بره در هر تکرار) مورد آزمایش قرار گرفتند. سه تیمار شامل: 1- پرورش به­روش سنتی (تغذیه با شیر مادر و علوفه مرتع) به عنوان تیمار شاهد، 2- تغذیه با بلغور جو به­­میزان 266 گرم در روز به­ازای هر رأس علاوه بر شیر مادر و تغذیه از مرتع (تیمار بلغور جو)، 3- تغذیه با کنسانتره به­میزان 311 گرم در روز به­ازای هر رأس علاوه بر شیر مادر و تغذیه از مرتع (تیمار کنسانتره) بودند. دوره عادت­پذیری، 14 روز درنظر گرفته شد. بره­ها در شروع آزمایش و با فواصل 14 روزه، قبل از خوراک دهی نوبت صبح، توزین شدند. شیر مازاد بر مصرف بره­ها و نمره وضیعت بدنی میش­های زایمان کرده به­طور ماهانه اندازه­گیری و ثبت گردید. بیش­ترین میزان افزایش وزن کل دوره، نمره وضیعت بدنی میش­ها و شیر تولیدی میش مادر در تیمار کنسانتره و کم­ترین آن­ها در تیمار شاهد مشاهده شد (0/50></strong><strong>p</strong><strong>). به­طورکلی، از نظر اقتصادی استفاده از کنسانتره و بلغور جو در تغذیه بره­های شیرخوار در مقایسه با روش سنتی، به­ترتیب باعث افزایش 61/4 و 17/4 هزار تومان سود خالص دامدار به­ازاء هر رأس گوسفند در گله مورد مطالعه شد. </strong>