مطالعه اثرات پرورش ماهیان خاویاری بر پراکنش، تراکم و ﺗﻮده زﻧﺪه بزرگ بی مهره گان در ﺧﻠﻴﺞ ﮔﺮﮔﺎن

Abstract

<strong> امروزه اثرات زیست محیطی ناشی از پرورش ماهی بر کیفت آب و جوامع کف­زی امری بدیهی بر آلودگی آب است. به­ همین منظور، مطالعه ­ای جهت بررسی پراکنش، فراوانی و توده زنده بزرگ بی ­مهره ­گان خلیج گرگان در محدوده حصارهای پرورشی ماهیان خاویاری صورت گرفت. تحقیق به ­صورت فصلی از مرداد 1394 الی تیر­ماه 1395 انجام شد. 5 ایستگاه با 3 تکرار به ­ترتیب شامل مرکز حصار، 5، 25، 50 و 100 متری از حصار در­نظر گرفته شد. نمونه ­برداری از بستر توسط نمونه ­بردار ون وین گرب با سطح 0/05 مترمربع (25×20 سانتی ­متر) صورت گرفت. تراکم، درصد فراوانی و میزان زی ­توده هر گروه تعیین گردید. در مجموع 11 جنس و 10 خانواده از 3 شاخه بزرگ جانوری شامل نرم­ تنان (</strong><strong>Mollusks</strong><strong>)، بندپایان </strong><strong>(Arthropods)</strong><strong>، کرم ­ها (</strong><strong>Annelids</strong><strong>) مشاهده شد. براساس نتایج به ­دست آمده بیش ­ترین درصد فراوانی نمونه ­ها در طول سال متعلق به خانواده پیرگولیده (</strong><strong>Pyrgulidae (Hydrobiidae</strong><strong> و کوکلیپویده </strong><strong>(Cochliopidae)</strong><strong> از شکم پایان </strong><strong>(Gastroppda)</strong><strong> به ­ترتیب 33/83 % و 26/05%، کم ­ترین آن متعلق به خانواده گاماریده </strong><strong>(Gammaridae)</strong><strong> از سخت ­پوستان </strong><strong>(Crustacean)</strong><strong> با 0/05 % بودند. نتایج نشان داد، بیش­ ترین پراکنش و فراوانی متعلق به جنس </strong><strong><em>Pyrgohydrobia</em></strong><strong> sp.</strong><strong> از خانواده پیرگولیده (3410 عدد) بود. بیش ­ترین و کم ­ترین فراوانی گونه­ های مشاهده</strong><strong>­</strong><strong>شده به ­ترتیب مربوط به فصل پاییز (3263 عدد) و بهار (2044 عدد) بود. بیش ­ترین و کم ­ترین فراوانی مربوط به ایستگاه­ های 3 و 1 به ­ترتیب با 2469و 1821 عدد بود. با این­ حال، مطالعات نشان داد که تفاوت معنی ­داری در پراکنش فراوانی جوامع­ کف زی در اطراف حصارهای پرورشی دیده نشد (0/05</strong><strong><</strong><strong>p</strong><strong>).</strong>