اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با ‏مکمل‌دهی تریپتوفان بر شاخص‌های آسیب ‏قلبی در موش‌های صحرایی سالمند مبتلا به ‏دیابت

Abstract

دیابت میلتوس یکی از بزرگ‌ترین مشکلات سلامت جهانی است که احتمال بروز آن با افزایش سن بیش‌تر می­شود. سالانه، تعداد زیادی از سالمندان به‌دلیل بیماری­های قلبی عروقی ناشی از ارتباط سالمندی و اختلالات متابولیکی جان خود را از دست می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل تریپتوفان بر شاخص­های آسیب قلبی شامل لاکتات دهیدروژناز (LDH)، CK-MB، آسپارتات‌ترانس‌آمیناز (AST) در موش‌های صحرایی سالمند مبتلا به دیابت بود. در این مطالعه تجربی تعداد 40 سر موش صحرایی سالمند مبتلا به دیابت به‌طور تصادفی به چهار گروه ده نفره کنترل، شم، تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و HIIT به‌علاوه مصرف پودر تریپتوفان تقسیم شدند. مصرف مکمل تریپتوفان با دوز 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم صورت گرفت. در نهایت، سطح LDH، AST و کراتین کیناز (CK-MB) بین گروه‌ها مقایسه شد. یافته­ها حاکی از ان بود که مقادیر LDH، CK-MB و AST در گروه کنترل دیابتی به‌طور معنی‌داری بالاتر از گروه کنترل سالم بود (05/0=P). مقادیر LDH در گروه HIIT+ تریپتوفان به‌طور معنی‌داری کم‌تر از گروه کنترل دیابتی بود (03/0=P) و مقادیر AST در گروه­های تریپتوفان (001/0=P)، HIIT (001/0=P) و HIIT+ تریپتوفان (001/0=P) به‌طور معنی‌داری کم‌تر از گروه کنترل دیابتی بود. به‌نظر می‌رسد شاخص­های نشانگر بیماری قلبی با تمرینات ورزشی و مصرف تریپتوفان بهبود می­یابد. با این‌حال، در ارتباط با شدت و نوع تمرین و هم‌چنین دوز مصرفی تریپتوفان مطالعات بیش‌تری موردنیاز است.