اثربخشی آموزش تاب آوری روانی بر احساس شادکامی و بهبود کیفیت زندگی همسران کارکنان نیروی انتظامی استان گیلان

Abstract

این تحقیق با هدف کلی اثربخشی آموزش تاب آوری روانی بر احساس شادکامی و بهبود کیفیت زندگی همسران کارکنان نیروی انتظامی استان گیلان شهر رشت انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر مشتمل بر همسران کارکنان نیروی انتظامی استان گیلان بود. حجم نمونه متشکل از دو گروه 30 نفری بود. برای تشکیل گروه آزمایش و کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، نیمی از آزمودنی ها در گروه اول و نیمی از آنها در گروه دوم جایگزین شدند. دو گروه مشابه همدیگر بودند و اندازه گیری متغیر وابسته برای هردو آنها در یک زمان و تحت یک شرایط صورت گرفت.شرکت کنندگان قبل از اجرای مولفه های آموزشی نمراتی را در پرسشنامه های مورد بررسی کسب کردند و بر اساس آن در این پژوهش شرکت کردند. بر روی آنها پرسشنامه کیفیت زندگی (SPF36) و پرسشنامه شادکامی آرگایل در دو بخش پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده با استفاده از شاخص تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب آوری بر افزایش شادکامی و کیفیت زندگی موثر بوده است و سطح معنی داری در 5 درصد بوده است. همچنین آموزش تاب آوری بر افزایش مولفه های کیفیت زندگی موثر بوده است. براساس نتایج این تحقیق آموزش تاب آوری روانی می تواند رهیافتی مناسب برای افزایش شادکامی و کیفیت زندگی باشد.