پایش تغییرات خط ساحلی با استفاده از سنجش‌ازدور در محدوده ساحلی دریای عمان از چابهار تا بندر تنگ

Abstract

نواحی ساحلی به‌عنوان مناطقی که بین دو نوع محیط شکل زایی متفاوت قرار دارند همواره دارای تنوع فرآیند‌های مختلف طبیعی بوده و دارای اهمیت هستند که این مناطق در طول زمان تغییر می‌کنند. پایش ویژگی­­های مختلف نواحی ­ساحلی ازجمله تغییرات خط­ ساحلی، یکی از عوامل اساسی در جهت استفاده­ی بهینه از این منابع طبیعی و مدیریت ­پایدار آن‌ها می‌باشد این پژوهش سعی دارد که به بررسی تغییرات خط­ساحلی چابهار تا تنگ به کمک تصاویر ماهواره­ای بپردازد و نقشه­ها و نمودارهای مربوط به این تغییرات را استخراج کند. پژوهش از نوع توصیفی – تحلیل مبتنی بر روش‌های کتابخانه‌ای، نرم‌افزاری، آماری و میدانی است، بدین‌صورت که ابتدا به کمک فعالیت­های میدانی، نقشه­ها و مدارک موجود، منطقه مورد شناسایی قرار گرفت، سپس از طریق تصاویر ماهواره­ای TM , ETMو OLI مربوط به سال­های 1988 تا 2015 تغییرات خط-ساحلی با استفاده از روش‌های مبتنی بر طبقه‌بندی برای فاصله زمانی موردنظر بررسی شدند. نتایج حاصله بیانگر این است که محدوده موردمطالعه در طی 30 سال گذشته دارای تغییرات چشمگیری بوده است. به‌طوری‌که در طول دوره اول (1988-1998) 67/1 کیلومترمربع کلاس خشکی به کلاس آب تبدیل‌شده است. در همین دوره 75/8 کیلومترمربع کلاس آب به کلاس خشکی تبدیل‌شده است. در طول دوره دوم (1998-2008) 58/6 کیلومترمربع کلاس خشکی به کلاس آب و 2/260 کیلومترمربع کلاس آب به کلاس خشکی تبدیل‌شده است. همچنین در دوره سوم (2008-2015) 7 کیلومترمربع کلاس خشکی به کلاس آب و 12 کیلومترمربع کلاس آب به کلاس خشکی تبدیل‌شده است. تغییرات به‌صورت پس‌روی نیز بیشتر ناشی از فعالیت­های انسانی در این منطقه بوده است. به‌طوری‌که بیشترین تغییرات در محدوده شهر چابهار،کنارک و اسکله­ها و بنادری است که در محدوده ساحلی این منطقه ایجادشده است. عامل مهم و تأثیرگذار دیگر در پس‌روی خط ساحلی این منطقه حجم زیاد رسوب­گذاری در مصب رودخانه­های این محدوده می­باشد. عامل دیگر که باعث بالاآمدگی ساحل این منطقه شده تکتونیک می­باشد.