نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorقربانی, آمنهfa_IR
dc.contributor.authorآدابی, محمدحسینfa_IR
dc.contributor.authorسهرابی, سیماfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T20:35:14Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T20:35:14Z
dc.date.available1399-07-08T20:35:14Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T20:35:14Z
dc.date.issued2015-02-20en_US
dc.date.issued1393-12-01fa_IR
dc.date.submitted2011-07-18en_US
dc.date.submitted1390-04-27fa_IR
dc.identifier.citationقربانی, آمنه, آدابی, محمدحسین, سهرابی, سیما. (1393). ژئوشیمی سروک بالایی (بخش میشریف) و تأثیر فرایندهای دیاژنزی بر کیفیت مخزنی این بخش در میادین سیری E وD. فصلنامه علمی-پژوهشی علوم زمین, 24(94), 327-238. doi: 10.22071/gsj.2015.42733fa_IR
dc.identifier.issn1023-7429
dc.identifier.issn2645-4963
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22071/gsj.2015.42733
dc.identifier.urihttp://www.gsjournal.ir/article_42733.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/91503
dc.description.abstractمیادین نفتی سیری E (اسفند) وD (دنا) در جنوب خلیج فارس قرار گرفته‌اند. در هر دو میدان مورد مطالعه، سروک بالایی (بخش میشریف) با سن کرتاسه میانی (سنومانین - تورونین) به‌صورت تدریجی و همشیب روی آهک‎های آرژیلی خاتیا (شیلیف) و توسط ناپیوستگی اواخر تورونین در زیر شیل‎های لافان قرار گرفته است. شواهد سنگ‌نگاری، ژئوشیمیایی (تجزیه‌های عنصری Mg, Ca, Sr, Mn) و مقادیر ایزوتوپ اکسیژن و کربن مشخص کننده کانی‌شناسی اولیه آراگونیتی برای کربنات‎های سروک بالایی (بخش میشریف) در میدان سیری E (چاه A) است. مطالعات ژئوشیمیایی و تغییرات <sup>18</sup>Oδ و <sup>13</sup>Cδ نشان‌دهنده تأثیر دیاژنز جوی در آب‌وهوای گرم و خشک در یک سامانه دیاژنزی نیمه‌بسته تا باز با قشر کم خاک است. دمای آب دریا در زمان ته‌نشست سروک بالایی (بخش میشریف) بر پایه سنگین‌ترین ایزوتوپ اکسیژن 18 نمونه‌ای که کمترین دگرسانی را تحمل کرده است و با در نظر گرفتن ایزوتوپ اکسیژن آب دریای کرتاسه به میزان 1- پرمیل در حدود 34 درجه سانتی‌گراد محاسبه شده است. البته با توجه به مقادیر سبک ایزوتوپ اکسیژن، این دما باید دمای دیاژنزی مربوط به ژرفای کم دفن باشد. مطالعات سنگ‌نگاری چاه A در میدان سیری E و چاه B در میدان سیری D نشان‌دهنده میزان تأثیر فرایندهای دیاژنزی میکریتی شدن، انحلال، سیمانی شدن، نوشکلی، انحلال فشاری، تراکم فیزیکی، شکستگی و دولومیتی شدن بر کیفیت مخزنی سروک بالایی (بخش میشریف) است که از این میان مهم‌ترین عامل دیاژنزی در افزایش کیفیت مخزنی انحلال است که در طی دیاژنز جوی رخ داده است و مهم‌ترین عامل دیاژنزی در کاهش کیفیت مخزنی گسترش انواع سیمان‌ها به‌ویژه سیمان اسپاری بلوکی درشت‌بلور است که در طی دیاژنز دفنی رخ داده است.fa_IR
dc.format.extent3100
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشورfa_IR
dc.publisherGeological Survey of Iranen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه علمی-پژوهشی علوم زمینfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Geoscienceen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22071/gsj.2015.42733
dc.subjectژئوشیمیfa_IR
dc.subjectدیاژنزfa_IR
dc.subjectکیفیت مخزنیfa_IR
dc.subjectسروک بالایی (بخش میشریف)fa_IR
dc.subjectمیادین سیری E و Dfa_IR
dc.titleژئوشیمی سروک بالایی (بخش میشریف) و تأثیر فرایندهای دیاژنزی بر کیفیت مخزنی این بخش در میادین سیری E وDfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد، گروه زمین‎شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، گروه زمین‎شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد، شرکت نفت فلات قاره، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue94
dc.citation.spage327
dc.citation.epage238


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد