نمایش مختصر رکورد

تکامل ساختاری حوضه میوسن پیشین – پلیوسن پسین در ناحیه ساوه، حوضه رسوبی ایران مرکزی

dc.contributor.authorعباسی, گلنازfa_IR
dc.contributor.authorسلگی, علیfa_IR
dc.contributor.authorپورکرمانی, محسنfa_IR
dc.contributor.authorمعتمدی, حسینfa_IR
dc.contributor.authorفرخ نیا, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorاورنگ, کیوانfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T20:34:49Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T20:34:49Z
dc.date.available1399-07-08T20:34:49Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T20:34:49Z
dc.date.issued2019-02-20en_US
dc.date.issued1397-12-01fa_IR
dc.date.submitted2017-09-18en_US
dc.date.submitted1396-06-27fa_IR
dc.identifier.citationعباسی, گلناز, سلگی, علی, پورکرمانی, محسن, معتمدی, حسین, فرخ نیا, علیرضا, اورنگ, کیوان. (1397). تکامل ساختاری حوضه میوسن پیشین – پلیوسن پسین در ناحیه ساوه، حوضه رسوبی ایران مرکزی. فصلنامه علمی-پژوهشی علوم زمین, 28(110), 161-172. doi: 10.22071/gsj.2018.98409.1257fa_IR
dc.identifier.issn1023-7429
dc.identifier.issn2645-4963
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22071/gsj.2018.98409.1257
dc.identifier.urihttp://www.gsjournal.ir/article_79565.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/91369
dc.description.abstractدر این مطالعه از خطوط لرزه‌ای، مشاهدات صحرایی و اطلاعات چاه اکتشافی به منظور بازسازی تاریخچه دگرریختی حوضه رسوبی ساوه در اواخر میوسن پیشین تا پلیوسن پسین بهره گرفته شده است. در این دوره زمانی، حدود 9-8 کیلومتر رسوبات سازند قرمز بالایی و واحد کنگلومرایی پلیوسن در محل مرکز حوضه ساوه نهشته شده‌اند. در اواخر میوسن پیشین- اوایل میوسن میانی (؟)، رسوب‌گذاری بخش زیرین سازند قرمز بالایی همزمان با عملکرد شبکه‌ای از گسل‌های پرشیب و دارای مؤلفه شیب لغز عادی بوده است. گسل‌های مذکور راستای شمال غرب- جنوب شرق تا شرقی - غربی داشته و با جا‌به‌جایی شیبی در کف حوضه رسوبی، فضای کافی برای تجمع رسوبات را فراهم کرده‌اند. از اواخر میوسن میانی (یا در میوسن پسین)، دگرریختی فشارشی در ناحیه ساوه آغاز گردیده و رسوبگذاری بخش بالایی سازند قرمز بالایی و واحد کنگلومرایی پلیوسن همزمان با آن ادامه می‌یابد. در این مرحله، افق جدایشی پدید آمده در بخش میانی سازند قرمز بالایی، پر تکاپو شده و چین خوردگی‌هایی چون تاقدیس‌های تراز‌نائین و ساوه شکل می‌گیرند. نازک‌شدگی رسوبات واحد کنگلومرایی پلیوسن به سمت رأس تاقدیس‌ها، نشان دهنده رشد چین خوردگی جوان است. بر طبق نقشه عمقی تهیه شده از رأس سازند قم، بستگی تاقدیسی مستقل از گسل، در ناحیه ساوه وجود ندارد. عمق دسترسی به افق رأس قم در محل چاه تراز نائین-1، حدود 4250- متر پیش بینی می‌‌شود.fa_IR
dc.format.extent15550
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشورfa_IR
dc.publisherGeological Survey of Iranen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه علمی-پژوهشی علوم زمینfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Geoscienceen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22071/gsj.2018.98409.1257
dc.subjectساوه"fa_IR
dc.subjectحوضه رسوبی ایران مرکزی"fa_IR
dc.subjectسازند قرمز بالایی"fa_IR
dc.subjectسازند قم"fa_IR
dc.subjectگسل کوشک نصرتfa_IR
dc.subjectزمین ساختfa_IR
dc.titleتکامل ساختاری حوضه میوسن پیشین – پلیوسن پسین در ناحیه ساوه، حوضه رسوبی ایران مرکزیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه زمین شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زمین شناسی، دانشده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال،تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، اداره زمین شناسی، مدیریت اکتشاف، شرکت ملی نفت ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زمین شناسی ،واحد کرج،دانشگاه آزاد اسلامی،کرج ،ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد، اداره زمین شناسی، مدیریت اکتشاف، شرکت ملی نفت ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume28
dc.citation.issue110
dc.citation.spage161
dc.citation.epage172


فایل‌های این مورد

Thumbnail
نام:
174BE001607B8C43BC8961AEB02914 ...
اندازه:
15.18مگابایت
قالب:
PDF
توصیف:
FullText
دریافت مدرک

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد