نمایش مختصر رکورد

ارزیابی اثر بخشی بهبود بهره برداری از منابع آب سطحی در کاهش برداشت آب از آبخوان (مطالعه موردی: شبکه آبیاری قزوین)

dc.contributor.authorحسینی جلفان, محسنfa_IR
dc.contributor.authorهاشمی شاهدانی, سید مهدیfa_IR
dc.contributor.authorجوادی, سامانfa_IR
dc.contributor.authorبنی حبیب, محمد ابراهیمfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T19:39:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T19:39:03Z
dc.date.available1399-07-08T19:39:03Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T19:39:03Z
dc.date.issued2018-12-22en_US
dc.date.issued1397-10-01fa_IR
dc.date.submitted2017-12-01en_US
dc.date.submitted1396-09-10fa_IR
dc.identifier.citationحسینی جلفان, محسن, هاشمی شاهدانی, سید مهدی, جوادی, سامان, بنی حبیب, محمد ابراهیم. (1397). ارزیابی اثر بخشی بهبود بهره برداری از منابع آب سطحی در کاهش برداشت آب از آبخوان (مطالعه موردی: شبکه آبیاری قزوین). تحقیقات منابع آب ایران, 14(4), 125-139.fa_IR
dc.identifier.issn1735-2347
dc.identifier.issn2476-7360
dc.identifier.urihttp://iwrr.sinaweb.net/article_63432.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/71300
dc.description.abstractاین تحقیق به بررسی میزان تاثیر‌گذاری ارتقا مدیریت بهره‌برداری شبکه‌های آبیاری بر کاهش برداشت آب از آبخوان، کاهش مصرف انرژی و کاهش تولید گاز دی‌اکسید‌کربن پرداخته است. برای این منظور سامانه کنترل غیر‌متمرکز تناسبی‌-‌انتگرالی و سامانه کنترل خودکار متمرکز پیش‌بین، طراحی و تحت سناریو‌های بهره‌برداری نرمال و شدید (کم آبی) کانال اصلی شبکه آبیاری قزوین مورد آزمون قرار گرفت. نتایج برای سناریوی اول نشان داد که میزان بهبود شاخص کفایت با ارتقا بهره‌برداری به سامانه‌های کنترل خودکار غیرمتمرکز برابر 13 درصد و برای سامانه کنترل خودکار متمرکز 28 درصد به‌دست آمد. برهمین اساس میزان کاهش برداشت از آبخوان پس از ارتقا به سامانه-های کنترل خودکار 3/26 درصد، میزان کاهش مصرف انرژی برابر 7/22 درصد و میزان کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای نیز برابر 1/24 درصد حاصل شد. نتایج حاصل از سناریوی کم‌آبی حاکی از آن است که میزان بهبود شاخص کفایت با ارتقا بهره‌برداری به سامانه‌های کنترل خودکار غیرمتمرکز برابر 70 درصد و برای سامانه کنترل خودکار متمرکز 77 درصد به‌دست آمد. براین اساس میزان کاهش برداشت از آبخوان برای دو روش مذکور به‌ترتیب 3/28 و 4/63 درصد، میزان کاهش مصرف انرژی به ترتیب برابر 3/21 و 6/71 درصد و میزان کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای نیز به‌ترتیب برابر 4/23 و 1/70 درصد حاصل شد.fa_IR
dc.format.extent1569
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علوم و مهندسی منابع آبfa_IR
dc.relation.ispartofتحقیقات منابع آب ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIran Water Resources Researchen_US
dc.subjectبهره برداری کانال اصلیfa_IR
dc.subjectآبخوانfa_IR
dc.subjectکنترلگر تناسبی-انتگرالیfa_IR
dc.subjectسامانه کنترل پیش بینfa_IR
dc.subjectصرفه جویی انرژیfa_IR
dc.subjectآبیاریfa_IR
dc.titleارزیابی اثر بخشی بهبود بهره برداری از منابع آب سطحی در کاهش برداشت آب از آبخوان (مطالعه موردی: شبکه آبیاری قزوین)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آبیاری و زهکشی پردیس ابوریحان دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران - پردیس ابوریحانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue4
dc.citation.spage125
dc.citation.epage139
nlai.contributor.orcid0000-0001-9962-1437


فایل‌های این مورد

Thumbnail
نام:
6D23A430D9B4AF06C0A8F931F123F4 ...
اندازه:
1.533مگابایت
قالب:
PDF
توصیف:
FullText
دریافت مدرک

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد