نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخلیجی, کیوانfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T19:11:09Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T19:11:10Z
dc.date.available1399-07-08T19:11:09Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T19:11:10Z
dc.date.issued2012-11-21en_US
dc.date.issued1391-09-01fa_IR
dc.date.submitted2012-12-09en_US
dc.date.submitted1391-09-19fa_IR
dc.identifier.citationخلیجی, کیوان. (1391). تأثیر سیاست تجمیع بر سیمای شهر. مجله علمی منظر, 4(20), 40-43.fa_IR
dc.identifier.issn2008-7446
dc.identifier.issn2008-2169
dc.identifier.urihttp://www.manzar-sj.com/article_2233.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/60967
dc.description.abstractصاحب‌نظران حوزه شهر، شکل‌گیری سیمای کنونی شهرها را معلول تأثیرگذاری غیرمستقیم عوامل گوناگون اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، طبیعی، اقلیمی و زیست محیطی دانسته‌اند. این در حالی که قوانین، مقررات و سیاست‌های اجرایی مدیریت  شهری که عموماً در قالب دستورالعمل‌ها و ضوابط نمود پیدا می‌کند به صورت مستقیم و با سرعت بیشتری سیمای شهرها را شکل داده و تغییر می‌دهند. یکی از این ضوابط و سیاست‌های اجرایی تجمیع<sup>1</sup> است که با تغییر ریخت شهری بر سیمای شهر تأثیر گذارده است. رشد سریع مهاجرت به تهران در دهه 40 و توسعه بدون برنامه، شرایط جدیدی را در ریخت شناسی شهر تهران رقم زد. تفکیک خرد زمین‌های زراعی و بایر که در حاشیه شهرها قرار می‌گرفتند، بافت‌های ریز دانه را در جای جای این شهر تولید کرد و منجر به توسعه افقی بیش از اندازه شهر شد. این مسئله در دهه‌های بعد با افزایش بیشتر جمعیت شهر (رشد تقاضا) و موانع توسعه شهر تهران (کمبود زیرساخت‌ها و تأسیسات شهری) و لزوم توجه به توسعه درون‌زا به عنوان یکی از چالش‌های مدیریت شهری مطرح شد. در برابر این چالش بود که تجمیع به عنوان یکی از ابزارهای اصلی مدیریت توسعه زمین‌های شهری به طور وسیع توصیه و به کار گرفته شد. قوانین مختلف، مشوق‌های فراوان و فعالیت‌های گسترده‌ای توسط مجلس، دولت و شهرداری‌ها به منظور تبدیل سیاست تجمیع به رفتار غالب در ساخت و ساز بافت‌های ریزدانه مطرح شد. اما سؤال اینجاست آیا این سیاست، جوابگوی تمام ابعاد توسعه شهرهاست؟ یا تنها به دنبال پاسخگویی به نیاز مسکن و افزایش کیفیت منزل مسکونی است؟ سیاست‌ها و قوانین ترغیب کننده تجمیع تا چه اندازه به کیفیت محیط زندگی در  شهرها پرداخته است؟ آیا مسئله سیمای شهری هیچ‌گاه به عنوان دغدغه این قوانین و سیاست‌ها مورد توجه بوده است؟ در این راه ابتدا دلایل ترویج ابزار تجمیع تبیین و سپس ضمن تشریح جایگاه تجمیع در سیاست‌های توسعه شهری به بررسی دلایل عدم کارایی آن در حوزه سیمای شهری پرداخته خواهد شد.fa_IR
dc.format.extent257
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظرfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی منظرfa_IR
dc.relation.ispartofMANZAR, the Scientific Journal of landscapeen_US
dc.subjectتجمیعfa_IR
dc.subjectپلاک‌های ریزدانهfa_IR
dc.subjectسیمای شهرfa_IR
dc.subjectفرم بافتfa_IR
dc.subjectقطعهfa_IR
dc.titleتأثیر سیاست تجمیع بر سیمای شهرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeترویجیfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقاتfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue20
dc.citation.spage40
dc.citation.epage43


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد