نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمؤمنی, خدامرادfa_IR
dc.contributor.authorیزدانبخش, کامرانfa_IR
dc.contributor.authorاکبری, هدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-02T00:05:07Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-23T00:05:09Z
dc.date.available1399-08-02T00:05:07Zfa_IR
dc.date.available2020-10-23T00:05:09Z
dc.date.issued2014-06-22en_US
dc.date.issued1393-04-01fa_IR
dc.date.submitted2014-02-21en_US
dc.date.submitted1392-12-02fa_IR
dc.identifier.citationمؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, اکبری, هدی. (1393). اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر. روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2(1), 9-24.fa_IR
dc.identifier.issnX587-2345
dc.identifier.urihttp://bjccap.malayeru.ac.ir/article_58269.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/470662
dc.description.abstract<strong>مقدمه:</strong> نقاشی­درمانی نیز به عنوان روشی مناسب برای درمان و کاهش اختلالات رفتاری پیشنهاد شده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نقاشی­درمانی بر کاهش اختلالات دانش­آموزان کم­توان ذهنی انجام شد.<br />  <strong>روش:</strong> مطالعه­ی حاضر از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون<sub>-</sub>پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری پژوهش شامل کلیه­ی دانش­آموزان پسر کم­توان ذهنی آموزش­پذیر به تعداد 80 نفر با دامنه­ی سنی 8 تا 14 سال واقع در مراکز آموزش استثنایی شهرستان ایلام بود. پس از تکمیل پرسشنامه­ی مهارت­های اجتماعی گرشام و الیوت (1990) توسط مادران این کودکان، 20 نفر که واجد شرایط بودند، انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه­ی هفتگی (45 الی 60 دقیقه­ای) طبق پروتکل سیلور (2008) به نقاشی کشیدن پرداختند و گروه کنترل در فعالیت­های عادی کلاس شرکت ­کردند. شرکت­کنندگان 10 روز پس از آخرین جلسه و سه ماه بعد نیز پرسشنامه­ها را تکمیل کردند.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پیش­آزمون و پس­آزمون اختلالات رفتاری در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و نتایج پیگیری نیز حاکی از ثبات دستاوردها بود.<br />  <strong>نتیجه‌گیری</strong>: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از روش­های درمانی غیردارویی همچون نقاشی­درمانی، در جهت کاهش اختلالات رفتاری دانش­آموزان     کم­توان ذهنی توصیه می­شود.fa_IR
dc.format.extent432
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه ملایرfa_IR
dc.publisherMalayer Universityen_US
dc.relation.ispartofروانشناسی بالینی کودک و نوجوانfa_IR
dc.relation.ispartofClinical Child and Adolescent Psychologyen_US
dc.subjectنقاشی درمانیfa_IR
dc.subjectاختلالات رفتاریfa_IR
dc.subjectدانش‌آموزان کم‌توان ذهنیfa_IR
dc.titleاثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه رازیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه روانشناسی، دانشگاه رازیfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه رازیfa_IR
dc.citation.volume2
dc.citation.issue1
dc.citation.spage9
dc.citation.epage24


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد