نمایش مختصر رکورد

بررسی رابطه گفتگو‏محوری در خانواده با خودگردانی فرزندان و تبیین تربیتی آن

dc.contributor.authorفریدی زاد, فروزشfa_IR
dc.contributor.authorحیدری, محمدحسینfa_IR
dc.contributor.authorنیستانی, محمدرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-02T00:00:41Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-23T00:00:42Z
dc.date.available1399-08-02T00:00:41Zfa_IR
dc.date.available2020-10-23T00:00:42Z
dc.date.issued2020-02-20en_US
dc.date.issued1398-12-01fa_IR
dc.date.submitted2018-06-13en_US
dc.date.submitted1397-03-23fa_IR
dc.identifier.citationفریدی زاد, فروزش, حیدری, محمدحسین, نیستانی, محمدرضا. (1398). بررسی رابطه گفتگو‏محوری در خانواده با خودگردانی فرزندان و تبیین تربیتی آن. فصلنامه فرهنگی تربیتی زنان و خانواده, 14(49), 7-23.fa_IR
dc.identifier.issn2645-4955
dc.identifier.issn2645-5269
dc.identifier.urihttps://cwfs.ihu.ac.ir/article_205025.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/470287
dc.description.abstractهدف مقاله، نخست، بررسی رابطه الگوی ارتباطی گفتگو‏محور در خانواده با خودگردانی فرزندان و سپس تبیین تربیتی آن بود. جامعه آماری این پژوهش، تمام دانش‏آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان (162937 نفر) در سال تحصیلی94 ـ 95 درنظر گرفته، و با استفاده از روش نمونه‏گیری خوشه‌ای و فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر تعیین شد. ابزارهای اندازه‏گیری شامل دو پرسشنامه ارتباط مبتنی بر گفتگوی والدین و خودگردانی فردی بود که روایی آنها‏‏ به­صورت محتوایی و سازه تأیید، و پایایی پرسشنامه‏ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (پرسشنامه اول 91/0 و پرسشنامه دوم 75/0) محاسبه، و سپس داده‌ها با استفاده از نرم­افزارSPSS  نسخه 21 تحلیل شد. یافته‏های بخش اول این پژوهش نشان داد که بین الگوی ارتباط گفتگو‏محور والدین با خودگردانی فرزندان رابطه معناداری هست. هم­چنین بین سه بعد اول الگوی ارتباطی گفتگو‏محور در خانواده (میزان برقراری ارتباط با فرزندان، درک حضور فرزندان، مدیریت گفتگوی خانوادگی) با خودگردانی فرزندان رابطه معناداری وجود دارد. در بخش تبیین تربیتی و با بهره‏گیری از روش تحلیلی­ ـ ­استنتاجی، پس از مروری اجمالی بر نظریه یادگیری شناختی، چنین نتیجه‏گیری شد که گفتگو‏ در خانواده به­عنوان نوعی محرک شناختی قوی و اثرگذار، فرزندان را دائماً به تفکر و اعلام موضع مجبور، و توانایی استدلال را در آنها تقویت خواهد کرد. از سوی دیگر، پذیرش فرزندان از سوی والدین و شرکت دادن آنها در مباحث خانوادگی، باعث ایجاد اعتماد فرزندان به توان فکری و استدلالی خود می­شود و نهایتاً خودگردانی فردی را در آنها تقویت می‏کند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه جامع امام حسین علیه السلامfa_IR
dc.publisherImam Hussein Universityen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه فرهنگی تربیتی زنان و خانوادهfa_IR
dc.relation.ispartofThe Women and Families Cultural-Educationalen_US
dc.subjectارتباط مبتنی بر گفتگوfa_IR
dc.subjectخودگردانی فردیfa_IR
dc.subjectفرزندپروریfa_IR
dc.subjectخانوادهfa_IR
dc.titleبررسی رابطه گفتگو‏محوری در خانواده با خودگردانی فرزندان و تبیین تربیتی آنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش‌آموخته کارشناسی ارشد فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue49
dc.citation.spage7
dc.citation.epage23


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد