بررسی ایمونوهیستوشیمی یک مورد تومور شبه کارسینوئید کبدی در سگ

Abstract

سلول‌های نورواندوکرین از سلول‌های ترشح کننده پپتید‌ها و آمین‌ها می‌باشند که با منشأ اندودرمال در بسیاری از ارگان‌ها و بافت‌ها بخصوص دستگاه تنفسی ودستگاه گوارشی حضور دارند. کارسینوئید، توموری برخاسته از سیستم نورواندوکرینی منتشر است که در انسان وحیوانات بسیار نادر می‌باشد. در این گزارش وجود تومور با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی تأیید می‌گردد. مورد گزارش یک قلاده سگ نر 10 ساله نژاد مخلوط است که بدلیل کاهش وزن شدید، بی اشتهایی، استفراغ مکرر، بیحالی و غش ارجاع گردید. سطح سرمی آنزیم‌های ALT و AST بسیار بالاتر از حد طبیعی بود و در عین حال علائمی نظیر کم خونی و لوکوسیتوز نیز مشاهده گردید. در رادیولوژی توده‌های کوچک و بزرگ با دانسیته بالا در کبد، نواحی اطراف کبد و نیز محوطه شکمی و سینه‌ای تشخیص داده شد. در کالبد گشایی توده‌های ندولی یا بزرگ چند لوبی متعدد با قوام سخت مشاهده گردید که البته مجاری صفراوی خارج کبدی و کیسه صفرا را تحت تأثیر قرار نداده بود. متاستاز در ریه‌ها، کلیه‌ها، گره‌های لنفاوی مزانتریک و بیضه‌ها نیز مشاهده گردید. در زیر میکروسکوپ نوری توده مورد نظر حاوی تجمعاتی از سلول‌هایی یکدست با هسته‌هایی گرد تا بیضی، هیپرکروماتیک و سیتوپلاسمی دانه دار و ائوزینوفیلیک بود که آرایش گل رزی (rosette formation) و ترابکولار داشت. همچنین استرومای فیبرووسکولار فراوانی این ترابکول‌ها را از یکدیگر جدا نموده بود. در بررسی ایمونوهیستوشیمی سلول‌های نئوپلاستیک با مارکرهای NSE و پروتئین S100، مثبت و توسط سیناپتوفیزین، کروموگرانین A، CEA،CD34، CK20،AE1/AE3 وآنتی ژن هپاتوسیتی (HA) منفی گردیدند. منفی بودن HA،CEA و CD34 به ترتیب، احتمال هپاتوسلولار کارسینوما، کولانژیو کارسینوما و ریشه عروقی یا اجداد خونساز بودن تومور مورد مطالعه را به حداقل می‌رساند. منفی بودن CK20، آدنوکارسینومای متاستاتیک را بطور کامل رد می‌کند، درحالیکه مثبت شدن پروتئین S100 و NSE دال بر شبه کارسینوئید بودن تومور مذکور است. منفی بودن کروموگرانین A نیز نمی‌تواند به تنهایی دلیلی بر رد کارسینوئید باشد. به طور کل بهره گیری از روش ایمونوهیستوشیمی در تشخیص تفریقی این تومور مفید می‌باشد.