نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعسکری ندوشن, عباسfa_IR
dc.contributor.authorساسانی‌پور, محمدfa_IR
dc.contributor.authorکوششی, مجیدfa_IR
dc.contributor.authorخسروی, اردشیرfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-01T00:34:32Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-22T00:34:33Z
dc.date.available1399-08-01T00:34:32Zfa_IR
dc.date.available2020-10-22T00:34:33Z
dc.date.issued2018-09-23en_US
dc.date.issued1397-07-01fa_IR
dc.date.submitted2018-07-23en_US
dc.date.submitted1397-05-01fa_IR
dc.identifier.citationعسکری ندوشن, عباس, ساسانی‌پور, محمد, کوششی, مجید, خسروی, اردشیر. (1397). الگوی تفاوت جنسی مرگ‏ و میر در ایران طی سال‏های 1385ـ1394. زن در توسعه و سیاست, 16(3), 415-438. doi: 10.22059/jwdp.2018.262595.1007462fa_IR
dc.identifier.issn2538-3132
dc.identifier.issn2538-3124
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jwdp.2018.262595.1007462
dc.identifier.urihttps://jwdp.ut.ac.ir/article_68856.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/447624
dc.description.abstractچرخة عمر و سبک زندگی متفاوت مرد و زن در جمعیت‏های انسانی همواره تفاوت‏های جنسیتی مهمی را در مرگ دو جنس پدید آورده است. مطالعة حاضر، الگوهای علت‌ـ سن شکاف جنسی مرگ‏ومیر در ایران و روند تحولات آن را در ایران طی یک دهة اخیر بررسی می‏کند. داده‏های مطالعه، از سامانة ثبت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اخذ شده و پس از ارزیابی و تصحیح به روش تعدیل‌شده براس‌ـ تراسل و روش بنت‌ـ هوریوشی مورد استفاده قرار گرفته است. یافته‌ها نشان می‏دهد تفاوت جنسی امید زندگی در سال 1385 حدود 5<sub>/</sub>3 سال بوده که در سال 1390 به 9<sub>/</sub>2 سال کاهش یافته و سپس با اندکی افزایش در سال 1394 به 3 سال رسیده است. در طول دورة مطالعه‌شده، حدود 80 درصد از تفاوت جنسی مرگ‏ومیر مربوط به تفاوت‏های مرگ‏ومیر مردان و زنان در سنین 20 تا 64 سالگی بوده است. حوادث غیرعمدی در هر سه دوره نقشی مسلط در شکاف جنسی مرگ‏ومیر داشتند، اما سهم آن در طول زمان کاهش یافته و از 60 درصد به حدود 42 درصد در فاصلۀ سال‏های 1385 تا 1394 رسیده است. درمقابل، در این دوره، نقش بیماری‏های قلبی عروقی در تبیین فزونی امید زندگی زنان نسبت به مردان، از 9 درصد به 20 درصد و نقش سرطان‏ها از 10 درصد به 15 درصد افزایش یافته است. مطالعة تفاوت جنسی در علل مرگ‏ومیر می‏تواند ضمن نشان‌دادن ظرفیت‏های کاهش مرگ‏ومیر مردان، به شناسایی نقاط بحرانی مرگ‏ومیر زنان بر‌حسب علت و سن نیز کمک کند. بر این مبنا، می‏توان با تمرکز برنامه‏ریزی‏های بهداشتی و پیشگیری از بیماری‏ها در جهت مشخص، تفاوت جنسی مرگ‏ومیر را کاهش داد و درضمن، امید زندگی در هر دو جنس را بهبود بخشید.fa_IR
dc.format.extent330
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherUniversity of Tehranen_US
dc.relation.ispartofزن در توسعه و سیاستfa_IR
dc.relation.ispartofWomen in Development & Politicsen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jwdp.2018.262595.1007462
dc.subjectامید زندگی در بدو تولدfa_IR
dc.subjectجنسfa_IR
dc.subjectبیماری‏های قلبی عروقیfa_IR
dc.subjectحوادث غیرعمدیfa_IR
dc.subjectسرطان‌هاfa_IR
dc.subjectجمعیت شناسیfa_IR
dc.titleالگوی تفاوت جنسی مرگ‏ و میر در ایران طی سال‏های 1385ـ1394fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشی- کاربردیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار جمعیت‌شناسی دانشگاه یزدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری جمعیت‌شناسی دانشگاه یزدfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار جمعیت‌شناسی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکیfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue3
dc.citation.spage415
dc.citation.epage438


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد