سیمای پیشگیرانه کنوانسیون جهانی علیه فسادو قانون اساسی ایران

Abstract

چکیده<br />کنوانسیون جهانی مبارزه علیه فساد به عنوان اولین سند معتبر بین المللی ودارای ضمانت اجرا<br />درخصوص پیشگیری ازفساد، گامی بلنددر جهت نیل به حقوق و آزادیهای بنیادین بشری تلقی<br />می شود. حقوق و اصولی که در متن این سند از سوی تدوین کنندگان مورد تاکید قرار گرفته؛<br />آرمان بزرگ همه طرفداران حقوق بشر و همه خردمندانی است که از پیامدهای تلخ فساد در<br />ابعادمختلف زندگی بشرآگاهی دارند. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یک<br />سندعالی درحقوق داخلی برخوردارازاصولی برای پیشگیری یامقابله بافسادمی باشدو اگرچه به<br />طورمستقیم به این موضوع نپرداخته واصل خاصی رابه این مقوله اختصاص نداده است اما در<br />فصول چهارده گانه، باتقریر اصولی که به صورت عام حقوق همه افرادملت رامورد توجه<br />قرارداده وبنای جامعه راتوام باتضمین آزادیهای مختلف وباتکیه براصول شناخته شده حقوقی<br />تضمین نموده؛ همانابه نوعی مبین عنایت به پیشگیری ازفسادوروشن بینی مقنن جمهوری<br />اسلامی درباب اهمیت ایجادنظام حکومتی سالم می باشد. بدون شک هردوسند کنوانسیون جهانی<br />علیه فسادوقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دربردارنده اصول، سیاستهاوراهکارهایی هستند<br />که بااین گونه مطالعات زمینه سازی بهینه برای توجه به مفادآنها و بالاخره اجرایی شدن آنها<br />فراهم می شود.<br />واژگان کلیدی: فساد، کنوانسیون، قانون اساسی، اصول، پیشگیری<br />*استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران..<br />**دانشجوی دوره دکتری حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.