نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorپارسی, حمیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorفرمهینی فراهانی, بهرادfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T12:14:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T12:14:00Z
dc.date.available1399-07-09T12:14:00Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T12:14:00Z
dc.date.issued2017-02-19en_US
dc.date.issued1395-12-01fa_IR
dc.date.submitted2013-09-29en_US
dc.date.submitted1392-07-07fa_IR
dc.identifier.citationپارسی, حمیدرضا, فرمهینی فراهانی, بهراد. (1395). طرحواره‌ ذهنی، فضای شهری، خلاقیت. معماری و شهرسازی آرمان شهر, 9(17), 303-315.fa_IR
dc.identifier.issn2008-5079
dc.identifier.issn2538-2365
dc.identifier.urihttp://www.armanshahrjournal.com/article_44634.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/417933
dc.description.abstractدر دهه‌های اخیر، تلاش‌های فراوانی در جهت رفع بحران‌ انگارگانی برنامه‌ریزی، در قالب گفتمان «خلاقیت» و تحت عناوینی همچون «شهر خلاق»، «طبقه‌ خلاق»، «برنامه‌ریزی فرهنگی» و غیره شده‌ است که به بحث خلاقیت به اتکاء طبقه‌ متوسط خلاق، از زاویه‌ بازآفرینی فرهنگی می‌نگرند. اما به نظر می‌رسد که عموم محققان، موضوع خلاقیت را از دریچه‌ روند شکل‌گیری خلاقیت در ارگانیسم انسان‌ها مورد مطالعه قرار نداده‌اند. درنتیجه‌، موضوع فرهنگ را به‌عنوان ابزار رشد صرفاً اقتصادی به‌کار گرفته‌اند. این پژوهش در پی پاسخ به این سؤالات است که، خلاقیت به‌عنوان محصول فرآیند آگاهی و اندیشیدن انسان، چگونه شکل می‌گیرد و چگونه در رابطه‌ با محیط، تحدید یا تقویت می‌شود و فضای شهری، چگونه بر این فرآیند اثر می‌گذارد. بنابراین هدف این مقاله، شفافیت بخشیدن به رابطه‌ میان موضوع خلاقیت و فضای شهری، به‌عنوان مهم‌ترین عرصه‌ عمومی آزادی اندیشه، بیان، اجتماع و عمل بالنده‌ آحاد جامعه بر اساس علم روان‌شناسی شناختی و جامعه‌شناسی است. فرضیه‌ تحقیق آن است که اولاً شخصیت غیرخلاق وجود ندارد و تفاوت افراد در میزان پشتکار و جستجوگری افراد است؛ ثانیاً یک فضای شهری خلاق، بستر رشد، تبلور و تجلی خلاقیت آحاد جامعه است که امکان آزادی بیان و عمل و حیات مدنی دارند و انگیزه‌ لازم برای کنش خلاق افراد هنگامی دائمی و پایدار است که شرایط متعادل اقتصادی، اجتماعی و حیات مدنی به‌گونه‌ای باشد که ارزش کار اجتماعاً تولید‌شده‌ انسان‌ها به خودشان تعلق گیرد. روش این مطالعه، تحلیل و استنتاج ترکیبی از گزاره‌های دانش روان‌شناسی شناختی است که در مرحله‌ ترکیب، فضا به مثابه عین و خلاقیت به مثابه امر ذهنی در ربط دیالکتیکی قرار می‌گیرند و روش جدلی قیاس و استقراء توأمان در گفتمان بحث حاکم است. نتایج این پژوهش، مؤید آن است که فضای شهری، عرصه‌ای عمومی و متکی به دموکراسی است که تجلی رابطه‌ روان‌شناختی اندیشه‌ورزی و کنش اجتماعی است که می‌تواند بستر خلاقیت باشد.fa_IR
dc.format.extent1236
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدکتر مصطفی بهزادفرfa_IR
dc.publisherDr. Mostafa Behzadfaren_US
dc.relation.ispartofمعماری و شهرسازی آرمان شهرfa_IR
dc.relation.ispartofArmanshahr Architecture & Urban Developmenten_US
dc.subjectخلاقیتfa_IR
dc.subjectویگوتسکیfa_IR
dc.subjectفرهنگfa_IR
dc.subjectفضای شهریfa_IR
dc.subjectشهر خلاقfa_IR
dc.subjectشناختfa_IR
dc.titleطرحواره‌ ذهنی، فضای شهری، خلاقیتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار شهرسازی، دانشکده شهرسازی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای، دانشکده شهرسازی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue17
dc.citation.spage303
dc.citation.epage315


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد