تدوین الگوی تحقق مدیریت یکپارچه مادرشهرها، نمونه موردی: مشهد

Abstract

عملکردِ بخشی سازمان‌های متولی امر مدیریت شهری، برنامه ریزی و تقسیمات بودجه‌بندی دقیق و علمی شهری را با مشکلات عدیده‌ای رو به رو ساخته است که با ایجاد حالتی ناپایدار و ناهمگون، هزینه‌های هنگفتی نیز در مجموعه مدیریت شهری به وجود آورده است. بررسی‌های نظری پژوهش حاضر، برای حل این مسأله، نشان از وجود یک اجماع نظر قوی برای گذار از ساختار تصمیم گیری جزیره ای و تفرق1 عملکردی ـ قلمرویی به ساختار مدیریت یکپارچه شهری دارد. اما طراحی چنین ساختار پیچیده ای در شرایطی که مدیریت شهری در وضع موجود، ابعاد متفاوت داشته و نهاد واحدی نیز نمی‌باشد، نیازمند یک الگوی برنامه ریزی با بازه‌های زمانی مشخص خواهد بود. این پژوهش به منظور تدوین الگوی تحقق مدیریت یکپارچه در مادرشهرها، از سه مدل کیفی و کمی دلفی2 ،VIKOR 3 وSWOT 4 در قالب مطالعات توصیفی-تحلیلی استفاده کرده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که جهت تحقق مدیریت یکپارچه شهری5، برخی سازمان ها همچون شرکت گاز، برق، آب و فاضلاب، پست، مخابرات و نیروی انتظامی از اولویت برخوردارند و سازمان‌های دیگری همچون کمیته امداد، بهداشت و درمان و ثبت اسناد و املاک با توجه به معیار تقسیم بندی، به سهولت می‌توانند تقسیمات خود را با شهرداری هماهنگ نمایند. سازمان های آتش نشانی، اتوبوسرانی، آموزش و پرورش، تأمین اجتماعی و دادگستری، با توجه به نوع فعالیت و معیار تقسیم‌بندی، انعطاف کمتری جهت هماهنگ شدن با شهرداری دارند. براساس مطالعه وضع موجود تقسیمات و عملکرد سازمان های متولی مدیریت شهری در محدوده شهر مشهد، فرآیند پیشنهادی جهت رسیدن به مدیریت یکپارچه شهری و نظام منطقه‌بندی هماهنگ، در قالب سه سناریو کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلند‌مدت ارائه گردیده است.