تأثیر مشارکت مردمی بر امنیت در مناطق مرزی ایران و پاکستان (مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان)

Abstract

زمینه و هدف :اقلیم خاص جغرافیایی شرق ایران و قرار گرفتن استان سیستان و بلوچستان در مسیر ترانزیت مواد مخدر و همچنین همسایگی با دولت‌هایی که توان کنترل مرزهای خود را ندارند (پاکستان و افغانستان) برقراری امنیت در این مناطق را دچار پیچیدگی‌ها و دشواری‌هایی کرده است. بر اساس مفروض این تحقیق اولاً هراندازه بر مشارکت اقتصادی و سیاسی و اجتماعی مردم افزوده شود، برقراری امنیت پایدار قابل حصول تر خواهد بود و انگیزه‌های کسب درآمدهای غیرقانونی و پیوستن به گروه‌های مخالف نظام، پایین خواهد آمد. در ثانی ایجاد زمینه‌های مشارکت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از طریق ایجاد رابطه بهتر بین مردم و نهادهای حکومتی باعث ارتقاء امنیت در مناطق مرزی این استان خواهد شد. بر اساس مطالعه انجام‌شده در سه حوزه مشارکت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در استان سیستان و بلوچستان داده‌های آماری در بخش مشارکت اقتصادی حاکی از این موضوع است که مشارکت اقتصادی در سطح 1/27 در صد پایین‌ترین مشارکت در سال 1391 در میان استان‌های کشور می‌باشد، مشارکت سیاسی نیز رقم پایینی به‌طور میانگین در انتخابات مجلس شورای اسلامی با میانگین 59 درصد و ریاست جمهوری 46% بوده است، که جزء استان‌های با مشارکت کم محسوب می‌شود در انتخابات برگزارشده وجود دارد، و همچنین در بخش اجتماعی مشارکت کمی در مقایسه با دیگر استان‌های مرکزی کشور وجود دارد. این امر اثر مستقیم بر پایین آمدن مشارکت در برقراری امنیت دارد، به‌طوری در سال‌های اخیر شاهد ناامنی‌هایی در این مناطق بوده‌ایم. البته این موضوع به شاخص‌های توسعه نیز مربوط می‌شود، توسعه ناموزون سبب شده است که مناطق مرکزی بیشتر از مناطق پیرامونی رشد داشته باشند و این موضوع موازنه را به نفع استان‌های مرکزی تغییر داده است، که یکی از دلایل اصلی پایین بودن نرخ مشارکت‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی در این استان است. روش: در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است، و با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای و همچنین اطلاعات آماری داده‌های مورد نیاز جمع آوری شده است. یافته ها: در مجموع به این نتیجه رسیدیم که هراندازه میزان مشارکت مردمی در سه حوزه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بیشتر باشد، انگیزه مردم برای مشارکت در برقراری و حفظ امنیت بیشتر می‌شود.