نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجباری, مصطفیfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T10:15:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T10:15:00Z
dc.date.available1399-07-09T10:15:00Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T10:15:00Z
dc.date.issued2013-07-23en_US
dc.date.issued1392-05-01fa_IR
dc.date.submitted2017-01-28en_US
dc.date.submitted1395-11-09fa_IR
dc.identifier.citationجباری, مصطفی. (1392). حریم گویش. مطالعات فقه و حقوق اسلامی, 5(8), 57-68. doi: 10.22075/feqh.2017.1895fa_IR
dc.identifier.issn2008-7012
dc.identifier.issn2717-0330
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22075/feqh.2017.1895
dc.identifier.urihttps://feqh.semnan.ac.ir/article_1895.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/377822
dc.description.abstractبرای آشنایان با قواعد، نخستین مفهوم متبادر از واژه «حریم» آن است که در بحث مربوط به املاک (اراضی، چاه‌ها، قنوات و چشمه‌ها و نظایر این‌ها ) مورد بررسی و مناقشه قرار می‌گیرد. اما آن‌چه در این نوشتار بررسی می‌شود «حریم گویش» است و این‌که آیا گویش‌ها و لهجه‌ها نیز حریم دارند یا خیر؟ آیا می‌توان به بهانه‌ی ساخت برنامه‌ی طنزی که باعث شادی گروهی باشد، گویش یا لهجه‌ای را دست‌مایه‌ی طنز قرار داد؟ در این نوشته ، کوشیده ام نشان دهم که چنین حریمی وجود دارد و کسی حق هتک حرمت گویشی را ندارد.fa_IR
dc.format.extent114
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه سمنانfa_IR
dc.publisherSemnan Universityen_US
dc.relation.ispartofمطالعات فقه و حقوق اسلامیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Studies in Islamic Law & Jurisprudenceen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22075/feqh.2017.1895
dc.subjectحریمfa_IR
dc.subjectحریم گویشfa_IR
dc.subjectطنزfa_IR
dc.subjectحق گویشورانfa_IR
dc.titleحریم گویشfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume5
dc.citation.issue8
dc.citation.spage57
dc.citation.epage68


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد