نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعباسی خالکی, معصومهfa_IR
dc.contributor.authorقربانی, اردوانfa_IR
dc.contributor.authorدادجو, فریدfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:43:44Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:43:44Z
dc.date.available1399-07-09T09:43:44Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:43:44Z
dc.date.issued2019-07-23en_US
dc.date.issued1398-05-01fa_IR
dc.date.submitted2019-06-01en_US
dc.date.submitted1398-03-11fa_IR
dc.identifier.citationعباسی خالکی, معصومه, قربانی, اردوان, دادجو, فرید. (1398). کاربرد فرآیند تحلیل شبکه ای در احیای دیم زارهای کم بازده و رهاشده با مرتع کاری (مطالعه موردی: حوزه آبخیز بالخلی چای اردبیل). سنجش‌ازدور و سامانه اطلاعات جغرافیایی در منابع طبیعی, 10(2), 102-120.fa_IR
dc.identifier.issn2676-7082
dc.identifier.issn2676-668X
dc.identifier.urihttp://girs.iaubushehr.ac.ir/article_666806.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/367516
dc.description.abstractدر این مطالعه برای مشخص نمودن مهم‌ترین عوامل مؤثر در مکانیابی اراضی دیم مستعد احیاء و تعیین مکان های دارای اولویت مرتع کاری، شرایط اکولوژیکی در پنج معیار اقلیمی، توپوگرافی، ژئومورفولوژی، خاک‌شناسی و کاربری اراضی و هرکدام با سطوح زیرمعیار تعریف شده، مورد بررسی قرار گرفت. سپس پرسشنامه ای طراحی و توسط 10 نفر از کارشناسان متخصص تکمیل و به معیارها و زیرمعیارهای مربوطه امتیاز داده شد. نتایج محاسبه وزن معیارها نشان داد که از عوامل اصلی اثرگذار در مکانیابی دیم‌زارهای مستعد احیا، بیشترین تأثیر را توپوگرافی و اقلیم به ترتیب با وزن 0.43 و 0.26 داشته اند و پس‌ازآن عوامل خاکشناسی و کاربری اراضی دارای اولویت های بعدی می‌باشند. عامل ژئومورفولوژی نیز با وزن 0.06 کمترین اثر را داشته است. پس از آماده سازی نقشه های پایه، این لایه ها و وزن های مدل فرآیند تحلیل شبکه ای در سیستم اطلاعات جغرافیایی با همدیگر ترکیب‌شده و نقشه پتانسیل احیای دیم‌زارهای حوزه در پنج کلاس به دست آمد. نتایج نشان داد که 19165 هکتار از سطح دیم‌زارهای کم بازده و رهاشده معادل 32.35 درصد، دارای استعداد یا پتانسیل خیلی زیاد برای احیا می باشند. کمترین سطح اراضی برابر با 3445 هکتار و 5.81 درصد دارای پتانسیل خیلی کم می باشند. به طورکلی باتوجه به نتایج 75.54 درصد از این اراضی پتانسیل احیای متوسط به بالا دارند و این درصد نشان دهنده توان بالای منطقه برای مرتع کاری و احیای اراضی دیم کم بازده و رهاشده است. لذا می توان از این روش در تعیین مناسب ترین اراضی دیم‌ مستعد احیا و علوفه­کاری و بازگشت این اراضی به مرتع استفاده نمود تا موفقیت پروژه های تبدیل دیم‌زار بیشتر گردد.fa_IR
dc.format.extent1566
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهرfa_IR
dc.publisherBushehr Branch, Islamic Azad Universityen_US
dc.relation.ispartofسنجش‌ازدور و سامانه اطلاعات جغرافیایی در منابع طبیعیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of RS and GIS for Natural Resourcesen_US
dc.subjectتحلیل شبکه ایfa_IR
dc.subjectدیم زار مستعد احیاءfa_IR
dc.subjectعلوفه کاریfa_IR
dc.subjectسوپرماتریسfa_IR
dc.subjectبالخلی چایfa_IR
dc.titleکاربرد فرآیند تحلیل شبکه ای در احیای دیم زارهای کم بازده و رهاشده با مرتع کاری (مطالعه موردی: حوزه آبخیز بالخلی چای اردبیل)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته دکتری علوم مرتع، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه منابع طبیعی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته کارشناسی ارشد منابع طبیعی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue2
dc.citation.spage102
dc.citation.epage120
nlai.contributor.orcid0000-0001-7201-1225
nlai.contributor.orcid0000-0001-6165-5148


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد