نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبهمنی, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorپیری صحراگرد, حسینfa_IR
dc.contributor.authorپیری, جمشیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T06:48:42Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T06:48:42Z
dc.date.available1399-07-09T06:48:42Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T06:48:42Z
dc.date.issued2019-05-22en_US
dc.date.issued1398-03-01fa_IR
dc.date.submitted2019-07-13en_US
dc.date.submitted1398-04-22fa_IR
dc.identifier.citationبهمنی, فاطمه, پیری صحراگرد, حسین, پیری, جمشید. (1398). کاربرد روش‌های هوش مصنوعی در شبیه‌سازی دمای روزانه خاک در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشک. تحقیقات مرتع و بیابان ایران, 26(1), 201-213. doi: 10.22092/ijrdr.2019.119337fa_IR
dc.identifier.issn1735-0875
dc.identifier.issn2383-1138
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/ijrdr.2019.119337
dc.identifier.urihttps://ijrdr.areeo.ac.ir/article_119337.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/309822
dc.description.abstractتخمین دمای خاک یکی از مسائل مهم در برنامه‌ریزی طرح‌های بیابان‌زدایی، مدیریت منابع آب و استقرار پوشش گیاهی در مناطق خشک است. هدف از این پژوهش، مقایسه دقّت روش‌های هوش مصنوعی در برآورد دمای روزانه خاک با استفاده از داده‌های هواشناسی (دمای حداقل و حداکثر روزانه، ساعات آفتابی و تبخیر از تشتک) در شهرهای زابل و شیراز و شناخت عوامل دارای تأثیر بیشتر بر دمای خاک بود. بدین‌منظور با استفاده از داده‌های سال 1393-1390، دمای روزانه خاک در اعماق 5، 10، 20، 30، 50 و 100 سانتی‌متری با روش‌های شبکه عصبی‌مصنوعی، سیستم استنتاج عصبی- فازی تطبیقی، برنامه‌ریزی ژنتیک و روش ترکیبی شبکه عصبی- ژنتیک مدل‌سازی شد. نتایج حاصل با استفاده از معیارهای ریشه میانگین مربعات خطا و میانگین انحراف خطا و ضریب تعیین ارزیابی گردید. بر اساس نتایج، بین دمای هوا با دمای خاک در عمق‌های سطحی خاک وابستگی بیشتری وجود داشت، به‌طوری‌که بیشترین و کمترین میزان همبستگی بین مقادیر واقعی و مقادیر برآوردشده در عمق‌های 5 سانتی‌متری (میانگین 92/0R<sup>2</sup>=) و 100 سانتی‌متری (میانگین 56/0R<sup>2</sup>=) مشاهده شد. همچنین دقّت روش‌های مورد استفاده در برآورد دمای روزانه خاک در ایستگاه‌های مورد بررسی متفاوت بود. براساس نتایج، در ایستگاه زابل الگوریتم ترکیبی شبکه عصبی- ژنتیک و در ایستگاه شیراز مدل شبکه عصبی مصنوعی برآورد دقیق‌تری را از دمای خاک ارائه دادند (میانگین RMSE به‌ترتیب 69/3 و 86/2؛ میانگین MAE به‌ترتیب23/3 و 57/2). با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌گردد به‌منظور انتخاب زمان و عمق مناسب کاشت بذر در فعالیت‌های مرتبط با احیای پوشش گیاهی در مناطق خشک، با ملاحظه شرایط اقلیمی هر منطقه، از روش‌های هوش مصنوعی دقیق‌تر برای برآورد دمای خاک استفاده گردد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشورfa_IR
dc.relation.ispartofتحقیقات مرتع و بیابان ایرانfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/ijrdr.2019.119337
dc.subjectبیابان‌زداییfa_IR
dc.subjectدمای خاکfa_IR
dc.subjectداده‌های هواشناسیfa_IR
dc.subjectهوش مصنوعیfa_IR
dc.subjectشیرازfa_IR
dc.subjectزابلfa_IR
dc.titleکاربرد روش‌های هوش مصنوعی در شبیه‌سازی دمای روزانه خاک در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشکfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش‌آموخته کارشناسی ارشد بیابان‌زدایی، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمربی، گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue1
dc.citation.spage201
dc.citation.epage213


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد