نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرستمی, رضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:47:27Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:47:27Z
dc.date.available1399-07-09T05:47:27Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:47:27Z
dc.date.issued2017-08-23en_US
dc.date.issued1396-06-01fa_IR
dc.date.submitted2012-11-06en_US
dc.date.submitted1391-08-16fa_IR
dc.identifier.citationرستمی, رضا. (1396). پیش‌بینی کننده‌های بالینی پاسخ به درمان تحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمه ای (rTMS) در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی. فصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی, 8(2), 181-200. doi: 10.22059/japr.2014.67577fa_IR
dc.identifier.issn2251-8126
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/japr.2014.67577
dc.identifier.urihttps://japr.ut.ac.ir/article_67577.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/289036
dc.description.abstractتحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمهای بر روی قشر پیش پیشانی رویکردی جدید در درمان بیماران مبتلا به افسردگی است. پاسخ به درمان rTMS در بیماران مبتلا به افسردگی متفاوت است. شناخت پیش بینی کننده های پاسخ به درمان، نقش مهمی در درمان بیماران مبتلا به افسردگی به وسیله rTMS دارد. هدف این مطالعه بررسی پیش بینی کنندههای جمعیت شناختی و بالینی پاسخ به درمان rTMS در بین بیماران مبتلا به افسردگی است. در یک مطالعه طبیعی گذشته نگر اطلاعات 092 نفر از بیماران مبتلا به اختلال افسردگی که در خرداد ماه 1141 الی دی ماه 1141 در مرکز علوم اعصاب بالینی آتیه جهت درمان افسردگی تحت تحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمها ی قرار گرفتند، جمع آوری شد. از سه پروتکل رایج rTMS  تحریک با فرکانس بالا،<br /> تحریک با فرکانس پایین و تحریک دوطرفه بر روی قشر پیش پیشانی پشتی جانبی برای درمان بیماران استفاده شده بود. همه بیماران 12 جلسه rTMS را سه روز در هفته به مدت یک ماه دریافت کرده بودند. پاسخ به درمان توسط مقیاس افسردگی ب BDI-II و کاهش 52 درصدی نمرات نسبت به خط پایه تعریف گردید. در تحلیل دادهها از روش رگرسیون لوجستیک استفاده شد. از 092 نفر، 112 نفر 9 درصد به درمان rTMS پاسخ دادند که از 42 نفر مبتلا به افسردگی تکقطبی 52 نفر 51 درصدو از 190 نفر مبتلا به افسردگی دوقطبی 62 نفر ) 90 درصد به درمان پاسخ دادند. در کل بیماران سن، بدبینی، احساس شکست، بیقراری، بیعلاقگی، بلاتصمیمی، تحریکپذیری و اشتغال ذهنی متغیرهای پیشبین پاسخ به درمان بودند. در بیماران تکقطبی بیعلاقگی، اشتغال ذهنی با نشانهها، فقدان انرژی و بیارزشی و در بیماران دوقطبی غمگینی، احساس شکست، خودانتقادی، بیقراری، بیعلاقگی، تغییر الگوی خواب و اشتغال ذهنی با نشانه های جسمی متغیرهای پیشبین پاسخ به درمان بودند. از پیشبینی کننده جمعیت شناختی سن و از پیشبینی کنندههای بالینی میتوان برای پیش بینی پاسخ به درمان rTMS استفاده کرد.fa_IR
dc.format.extent1337
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهران-دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی- موسسه روانشناسی و علوم تربیتیfa_IR
dc.relation.ispartofفصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Applied Psycology Researchen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/japr.2014.67577
dc.subjectپزشکی شخصی شدهfa_IR
dc.subjectپیش‌بینی کنندهfa_IR
dc.subjectتحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمه‌ایfa_IR
dc.subjectافسردگیfa_IR
dc.titleپیش‌بینی کننده‌های بالینی پاسخ به درمان تحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمه ای (rTMS) در بیماران مبتلا به اختلال افسردگیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آموزشی روانشناسی سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue2
dc.citation.spage181
dc.citation.epage200


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد