نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاسمعیلی جلودار, محمد اسماعیلfa_IR
dc.contributor.authorوهابی, مهساfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:45:34Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:45:34Z
dc.date.available1399-07-09T05:45:34Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:45:34Z
dc.date.issued2019-09-23en_US
dc.date.issued1398-07-01fa_IR
dc.date.submitted2016-10-07en_US
dc.date.submitted1395-07-16fa_IR
dc.identifier.citationاسمعیلی جلودار, محمد اسماعیل, وهابی, مهسا. (1398). نویافته های کاوش باستان‌شناسی نجات شهری در منطقه مولوی تهران در دوران پیش‌ازتاریخ (ترانشه I). مطالعات باستان شناسی, 11(2), 1-18. doi: 10.22059/jarcs.2019.73096fa_IR
dc.identifier.issn2251-9297
dc.identifier.issn2676-4288
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jarcs.2019.73096
dc.identifier.urihttps://jarcs.ut.ac.ir/article_73096.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/288423
dc.description.abstractدر پاییز سال 1393 ه. ش، هنگام عملیات لوله­ گذاری فاضلاب شهری در بافت تاریخی تهران، داده ­ها و مواد فرهنگی یافت شد. در پی  بازدید باستان ­شناسانی از پژوهشکده باستان شناسی یکی از نویسندگان مقاله حاضر به‌عنوان سرپرست پروژه یادشده در محلی که آثار و مواد فرهنگی فراوانی نظیر قطعات سفالی، فلزی، و آجری  یافت شد، منصوب شد و با پیگیری‌های انجام‌شده، کاوش باستان­ شناسی نجات بخشی با باز کردن شش ترانشه در این محل آغاز گشت. از این شش ترانشه، دو ترانشه I و VI به دلیل نوع آثار به‌دست‌آمده از آن‌ها، اهمیت بیشتری یافتند. این آثار بر اساس نمونه‌های آزمایشی، قابل انتساب به هزاره پنجم پ.م یا حتی قبل از آن، یعنی اواخر دوران نوسنگی هستند. درواقع تهران به دلیل شرایط جغرافیایی، جزء مناطق مستعد برای شکل­ گیری استقرارهای عصر مس‌سنگی به‌حساب می‌آید. نتایج به‌دست‌آمده از کاوش‌های نجات بخشی مولوی با نمونه تاریخ‌گذاری مطلق، اطلاعات فراوانی از فرهنگ­ های پیش‌ازتاریخی به‌ویژه دوران مس‌سنگی شهر تهران را در اختیار پژوهشگران فلات مرکزی قرار داد. مدارک موجود از ترانشه I شامل سفال‌های نوع چشمه‌علی، تکه‌های استخوان حیوانی به همراه ابزارهای سنگی از نوع تیغه، ریز تیغه و سنگ مادر فشنگی که در نوع خود در دشت تهران بی‌نظیر است و نیز سازه حرارت دیده«به‌احتمال‌زیاد اجاق» و تدفین انسانی هفت‌هزارساله است که شواهدی از سکونت‌گاه‌های اوایل دوران مس‌سنگی را به‌صورت پراکنده در منطقه مولوی تهران را نشان می­دهد. نتایج نمونه‌های آزمایش‌شده از این ترانشه، مهر تأییدی بر وجود محوطه‌ای چند دوره‌ای از اواخر هزاره ششم تا هزاره اول ق. م در منطقه مولوی است که در مقاله حاضر، نتایج ترانشه I موردبحث و استدلال قرارگرفته است.fa_IR
dc.format.extent819
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمطالعات باستان شناسیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Archaeological Studiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jarcs.2019.73096
dc.subjectشهر تهرانfa_IR
dc.subjectباستان‌شناسی نجات شهریfa_IR
dc.subjectکاوش‌های خیابان مولویfa_IR
dc.subjectدوران مس‌سنگیfa_IR
dc.titleنویافته های کاوش باستان‌شناسی نجات شهری در منطقه مولوی تهران در دوران پیش‌ازتاریخ (ترانشه I)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه باستان‌شناسی، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجو کارشناسی ارشد باستان‌شناسی، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue2
dc.citation.spage1
dc.citation.epage18


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد