طراحی الگوی بومی طبقه‌بندی و رتبه‌بندی هتل‌ها در ایران

Abstract

مقدمه و هدف پژوهش: هتلداری یا میهمانداری یکی از بخش های بسیار پویای صنعت گردشگری است و شامل<br />تشکیلات و تسهیلاتی برای خواب و استراحت، غذا ونوشیدنی و انواع تفریحات است. بنابراین به دلیل اهمیت<br />ویژه ای که هتلداری از نظر رشد اقتصادی، اشتغال زایی و نشر فرهنگ دارد، این پژوهش در پی طراحی الگوی بومی<br />طبقه بندی و رتبه بندی هتل ها در ایران می باشد.<br />روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه توصیفی )همبستگی( است، بنابراین به منظور<br />اجرای عملی، از کارت فیش، و در مطالعه میدانی از پرسشنامه محقق ساخته 87 گویه ای استفاده شده است. جامعه<br />آماری نیز شامل گروهی از خبرگان هتلداری و گردشگری بوده که به روش سرشماری و نمونه گیری تعداد 47 نفر<br />انتخاب شده اند.<br />یافته های پژوهش: بر اساس پژوهش انجام شده، مؤلفه های اصلی طبقه بندی و رتبه بندی هتل ها در ایران شناسایی،<br />و در مورد میزان اهمیت هر یک از مؤلفه های موثر در طبقه بندی و رتبه بندی هتل، نتایجی به دست آمد و در انتهای<br />پژوهش نیز برای بهبود وضعیت صنعت هتلداری و گردشگری ایران پیشنهاداتی ارائه شده است.<br />نتیجه گیری: الگوهای درجه بندی موجود در جهان برای درجه بندی هتل ها در کشورهای مسلمان به ویژه ایران<br />پاسخگو نبوده و نتایج حاصل از اجرای آزمون فریدمن نشان داد، در طراحی الگوی بومی طبقه بندی و رتبه بندی<br />هتل ها، مؤلفه های کارکنان و مدیران تحصیل کرده و مبادی آداب، آرامش و فضا سازی مطلوب اتاق میهمانان هتل<br />برمبنای فرهنگ معماری بومی و ملی، تنوع غذاهای سنتی و بین المللی و نیز وجود جاذبه های فرهنگی و طبیعی<br />نقشی مهم در طراحی الگوی بومی داشته و در رشد هتلداری تاثیر چشمگیری دارند.