نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبحرینی, سید حسینfa_IR
dc.contributor.authorحسینی وحدت, کریمfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:06:56Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:06:56Z
dc.date.available1399-07-09T05:06:56Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:06:56Z
dc.date.issued2014-11-22en_US
dc.date.issued1393-09-01fa_IR
dc.date.submitted2014-02-08en_US
dc.date.submitted1392-11-19fa_IR
dc.identifier.citationبحرینی, سید حسین, حسینی وحدت, کریم. (1393). شکل‌گیری و شکل‌دهی شهر در دو پارادایم مدرنیسم و پست‌مدرنیسم. محیط شناسی, 40(3), 541-558. doi: 10.22059/jes.2014.52204fa_IR
dc.identifier.issn1025-8620
dc.identifier.issn2345-6922
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jes.2014.52204
dc.identifier.urihttps://jes.ut.ac.ir/article_52204.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/275353
dc.description.abstractاز ابتدای پیدایش شهر تاکنون می‌توان سه نوع مدل را از نظر نوع و میزان مداخله در شکل آن‌ها شناسایی کرد: 1. شهر «شکل گرفته‌شده»، 2. شهر «شکل‌داده‌شده» و 3. شهری که شکل آن ترکیبی از «شکل‌گیری» و «شکل‌دهی» است. بدیهی است تعداد این سه نوع مدل به‌هیچ‌وجه متناسب نیست و از زمانی به زمان دیگر، نظامی به نظام دیگر و منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت بوده است. تاکنون همواره این سؤال به طور جدی در بین فلاسفه، اندیشمندان و متخصصان حرفۀ طراحی شهری مطرح بوده که به راستی میزان معقول و منطقی مداخله در شکل شهر چقدر است؟ تا آنجا که شاهد به وجود آمدن دو قطب کاملاً متضاد (از عدم مداخلۀ کامل- پیش و پس از دوران مدرنیسم تا مداخلۀ کامل- در دوران مدرنیسم) نیز در این زمینه بوده‌ایم. بدیهی است هر یک از این مدل‌ها بر پایۀ پارادایم و جهان‌بینی خاص خود قرار گرفته‌اند. بر این اساس، دو پارادایم مدرنیسم و پست‌مدرنیسم در ارتباط با مفهوم (شکل) شهر در یک چارچوب فلسفی/معرفت‌شناسی جدال مدرنیته در این نوشتار تحلیل شده است. سپس، با تجزیه و تحلیل سه شهر برازیلیا (نمونۀ شکل‌دهی)، یزد (نمونۀ شکل‌گیری) و اصفهان دورۀ صفوی (نمونۀ تلفیق دو مفهوم) ویژگی‌های هر مدل معرفی و مقایسه شده است و در پایان با توجه به شرایط کنونی شهر معاصر، نتیجه‌گیری می‌شود که شکل مطلوب مداخله در شهر معاصر باید بر اساس تلفیق دو پارادایم بالا، به صورت تعاملی بین دو حالت متضاد گفته‌شده، رفت و برگشت کند که حاصل، ترکیبی خواهد شد از«شکل‌گیری» و «شکل‌دهی» یا کنترل و کنترل‌نشدن و بالاخره طراحی مستقیم و غیرمستقیم شهر.fa_IR
dc.format.extent1042
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمحیط شناسیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Environmental Studiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jes.2014.52204
dc.subjectپست‌مدرنیسمfa_IR
dc.subjectشکل‌دهیfa_IR
dc.subjectشکل‌گیریfa_IR
dc.subjectطراحی شهریfa_IR
dc.subjectمداخلهfa_IR
dc.subjectمدرنیسمfa_IR
dc.subjectبرنامه ریزی شهری و محلیfa_IR
dc.subjectطراحی منظر شهری و محیطیfa_IR
dc.subjectمعماری و شهرسازیfa_IR
dc.titleشکل‌گیری و شکل‌دهی شهر در دو پارادایم مدرنیسم و پست‌مدرنیسمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد دانشکدۀ شهرسازی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد طراحی شهری دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume40
dc.citation.issue3
dc.citation.spage541
dc.citation.epage558


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد