نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشریفی, محمدعلیfa_IR
dc.contributor.authorسیف, محمدرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:01:39Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:01:39Z
dc.date.available1399-07-09T05:01:39Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:01:39Z
dc.date.issued2017-09-23en_US
dc.date.issued1396-07-01fa_IR
dc.date.submitted2016-09-28en_US
dc.date.submitted1395-07-07fa_IR
dc.identifier.citationشریفی, محمدعلی, سیف, محمدرضا. (1396). طراحی بهینه مأموریت‌های فضایی هم‌مدار در مدل‌سازی میدان ثقل. فیزیک زمین و فضا, 43(3), 489-499. doi: 10.22059/jesphys.2017.61704fa_IR
dc.identifier.issn2538-371X
dc.identifier.issn2538-3906
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jesphys.2017.61704
dc.identifier.urihttps://jesphys.ut.ac.ir/article_61704.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/273523
dc.description.abstractدر این مقاله نقش پارامترهای گوناگون مربوطه در افزایش قابلیت مأموریت‌های هم‌مدار پس از GRACE بررسی خواهد شد. این باز طراحی با توجه به توسعۀ دانش و فناوری روز بر اساس استفاده از فناوری لیرزی به جای طول موج باند K، کاهش ارتفاع زوج ماهواره با فرض استفاده از فناوری پیشرانۀ فعال و موارد دیگر صورت خواهد گرفت. این نوع مأموریت‌ها علاوه بر پر کردن خلأ ناشی از پایان عمر مأموریت GRACE، در بهبود مدل‌سازی میدان ثقل نیز کمک شایانی خواهند داشت. در این مقاله پارامترهای طراحی یک مأموریت هم‌مدار شامل طراحی مدار، تعیین وضعیت زوج ماهواره نسبت به هم (فاصلۀ بین زوج ماهواره) و دقت سیستم مشاهداتی بر اساس فناوری موجود و قابل دست‌یابی، بررسی خواهد شد. در همین راستا، در تعریف مدار ماهواره، شرط مدار تکرارشونده نیز در نظر گرفته شده است. در این شبیه‌سازی ارتفاع زوج ماهواره را با فرض مجهز شدن به سامانه‌های پیشرانه‌ای فعال تا 350 کیلومتر کاهش دادیم. علاوه بر آن با توجه به مزیت اصلی سیستم‌های لیزری (افزایش دقت تا دو رقم اعشار) و محدودیت این سیستم (برد محدود تا 100 کیلومتر)، جایگزینی آن سیستم را با سیستم فاصله‌سنجی باند K به عنوان یک سؤال مهم مطالعه و بررسی کرده‌ایم. نتایج شبیه‌سازی نشان داد که با توجه فناوری موجود، استفاده از ابزارهای لیزری باوجود دقت بیشتر تا دو رقم اعشار، به دلیل برد محدود به 100 کیلومتر نمی‌تواند نتایجی بهتر از ابزار سنجش تغییرات فاصله به کمک طول موج باند K داشته باشد.fa_IR
dc.format.extent721
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherInstitute of Geophysics, University of Tehranen_US
dc.relation.ispartofفیزیک زمین و فضاfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of the Earth and Space Physicsen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jesphys.2017.61704
dc.subjectسیستم‌های فاصله‌سنجیfa_IR
dc.subjectطراحی مدار ماهوارهfa_IR
dc.subjectمدل‌سازی میدان ثقلfa_IR
dc.subjectمأموریت‌های فضایی جاذبیfa_IR
dc.subjectمأموریت‌های هم‌مدارfa_IR
dc.subjectمأموریت GRACEfa_IR
dc.subjectژئودزیfa_IR
dc.titleطراحی بهینه مأموریت‌های فضایی هم‌مدار در مدل‌سازی میدان ثقلfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentدانشیار، دانشکده مهندسی نقشه‌برداری و اطلاعات مکانی، پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی نقشه‌برداری و اطلاعات مکانی، پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume43
dc.citation.issue3
dc.citation.spage489
dc.citation.epage499


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد