مقایسه میان تصفیه پذیری بی هوازی شیرابه حاصل از محل دفن زباله شهری حاوی سوبسترای کل و محلول

Abstract

<em>در این تحقیق، روی تصفیه</em><em> </em><em>پذیری بی هوازی شیرابه محل دفن زباله و کارخانه کمپوست شهر مشهد در راکتورهای ناپیوسته</em><em> با اختلاط کامل در مقیاس آزمایشگاهی، </em><em>مطالعه ای انجام گرفت. به این منظور 4 راکتور ناپیوسته به صورت موازی با یکدیگر بهره برداری شد که راکتورهای شماره 1 و 3 به ترتیب حاوی شیرابه حاصل از محل دفن و کارخانه کمپوست با سوبسترای کل و راکتورهای 2 و 4 به ترتیب حاوی شیرابه حاصل از محل دفن و کارخانه کمپوست با سوبسترای محلول بود. تغییرات پارامترهای اکسیژن خواهی شیمیایی </em><em>(COD)</em><em>، </em><em>pH</em><em> و مقدار بیوگاز تولید شده با</em><em> زمان در دمای </em><em>35 درجه سانتی گراد </em><em>بررسی شد. </em><em>pH</em><em> اولیه در همه راکتورها به دلیل جوان بودن شیرابه ها پایین (بین 5 تا 5/5) بود. در راکتورهای حاوی سوبسترای کل، تغییرات چندانی در </em><em>pH</em><em> مشاهده نشد؛ اما در2 راکتور دیگر مقدار </em><em> pH</em><em> </em><em>به حدود 3/8 رسید. غلظت </em><em>COD</em><em> اولیه در راکتورهای 1 تا 4 به ترتیب 72090، 66710، 89501 و 77760 میلی گرم بر لیتر اندازه گیری شد. به دلیل بالا بودن غلظت مواد معدنی و سمیت ناشی از آن ها، کاهش </em><em>COD</em><em> در راکتورهای 1 و 3 کند و درصد حذف </em><em>COD</em><em> به ترتیب 33 و 35 % بود. همچنین میزان حذف</em><em> </em><em>COD</em><em> در راکتورهای 2 و 4 به ترتیب 96 و 97 % به دست آمد. این نتایج نشان می دهد که فرایندهای بی هوازی با نرخ بالا می تواند در تصفیه شیرابه جوان موثر باشد. مقدار بیوگاز تولید شده در راکتورهای 1 تا 4 به ترتیب 25، 86، 21 و 93 لیتر بود. همچنین نرخ بیشینه تولید بیوگاز در راکتورهای 1 و 3 ناچیز و در راکتورهای 2 و 4 به ترتیب 5/0 و 54/0 لیتر به ازای هر گرم </em><em>COD</em><em> حذف شده به دست آمد. در نهایت مدل ساده ای برای پیش بینی تولید بیوگاز بر اساس ضریب سینتیک در راکتورهای ناپیوسته ارایه شد.</em><em> </em><em> </em><em></em> <br />