بررسی انتقادی تأثیر ابن سینا بر جریان اخترشناسی در دوره اسلامی و نقد نظریه « انقلاب علمی در رصدخانة مراغه »

Abstract

در این مقاله به سه تأثیر عمده بوعلی سینا بر نجوم دوره اسلامی پرداخته می شود: نخست، وی تمایزی<br />روش شناختی بین نجوم به عنوان علمی محاسباتی و برهانی، و تنجیم، به عنوان علمی تخمینی نهاد و از<br />این رو یک انفکاک اصولی بین نجوم و تنجیم، که در سراسر نجوم بابلی و یونانی و اسکندرانی به منزلة<br />یک کلّ پنداشته می شدند، رقم زد؛ دوم، دفاع وی از فلسفة ارسطویی در برابر تشکیکات ذهن تجربی<br />ابوریحان بیرونی است که از نقش مثبت عوامل جامعه شناختی به نفع وی نیز سود برده بود؛ سوم، تأثیر<br />آموزه های مشّایی با قرائت سینوی در فعالیت های نجومی دورة نخست رصدخان ه مراغه، حلقة علمی<br />نصیرالدین طوسی، است. این تأثیرات در مقیاس دانش نجوم واجد جنبه های منفی و مثبت بوده است :<br />تأثیر نخست گامی رو به جلو محسوب می شود، در حالی که دو تأثیر بعدی، یا به کاستن قدرت دانش<br />نجوم و ناتوانی آن در تغییر باورهای رایج فلسفه طبیعی منجر شد یا در برخی جای ها و برهه ها منجر به<br />فروکاستن آن تا حد یک دانش هندسی گردید.