ارزیابی شاخص های شهر دوستدار سالمند در شهر مشهد با تأکید بر شاخص های فرهنگی- اجتماعی

Abstract

متفکران علوم انسانی، علوم زیستی و... ، همواره به سالمندی، به‌عنوان آخرین دورة زندگی انسان توجه کرده­اند. تعداد افراد سالخوردۀ جوامع روبه­ازدیاد است و جمعیت‌ها به پیری می‌گرایند. درحال­حاضر، جمعیت ایران از نظر ساختاری سالخورده نیست، اما با توجه به عوامل مختلفی چون کاهش میزان موالید و افزایش امید به زندگی، به­نظر می‌رسد که در آینده‌ای نزدیک، جمعیت سالمندان در ایران، بخش شایان توجهی از ساختار جمعیتی کشور را تشکیل خواهد داد. هدف این پژوهش، بررسی وضعیت شهر مشهد در راستای شاخص‌های شهر دوستدار سالمند با تأکید بر شاخص‌های اجتماعی، فرهنگی- تفریحی و بهداشتی- درمانی است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و پژوهش از نوع کاربردی است. در آزمون فرضیه­ها، از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال­بودن داده‌ها و از آزمون t برای مقایسة میانگین شاخص‌ها استفاده شده است. با توجه به میدانی­بودن پژوهش، برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ استاندارد سازمان بهداشت جهانی استفاده شد و بنابراین، روایی آن مورد تأیید است. در سنجش پایایی، ضریب آلفای کرونباخ 78 درصد به­دست آمد که میزانی مورد قبول است. جامعۀ آماری، شامل تمامی ساکنان 65 سال به بالای شهر مشهد هستند. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که تمامی شاخص‌های اجتماعی، فرهنگی و تفریحی در شهر مشهد، وضعیتی نسبتاً مناسب و تقریباً مطابق استاندارد دارند؛ البته شاخص‌های بهداشتی- درمانی، تا حدودی با وضعیت ایده­آل فاصله دارند.