ارزیابی روش‌های زمین آماری با متغیر کمکی بافت خاک و توابع انتقالی برای برآورد هدایت هیدرولیکی اشباع خاک

Abstract

<strong> دراین پژوهش، توابع انتقالی و روش‌های زمین آماری برای تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک با استفاده بافت خاک مورد مقایسه قرار گرفتند. داده‌ها از 196پروفیل خاک مربوط به مطالعات خاکشناسی و اصلاح اراضی سازمان جهاد کشاورزی استان اردبیل تهیه گردید. نتایج نشان داد که از میان روش‌های مبتنی بر زمین آمار و توابع انتقالی، روش کوکریجینگ معمولی با بهره</strong><strong>‌</strong><strong>گیری از متغیر کمکی بافت خاک، با ضریب تعیین<strong>[1]</strong> 93/0 و ریشه میانگین مربعات خطا</strong><strong><strong>[2]</strong></strong><strong> 21/3 (سانتی‌متر بر روز) دارای بهترین برازش و برآورد از هدایت هیدرولیکی منطقه می باشد و روش‌های زمین آماری بدون استفاده از متغیر کمکی با دقت کمتری هدایت هیدرولیکی را برآورد نمودند. بهترین واریوگرام برازش داده شده در روش کوکریجینگ معمولی، مدل توانی<strong>[3]</strong> </strong><strong> </strong><strong>با اثر قطعه</strong><strong>‌</strong><strong>ای صفر و سقف 156 محاسبه گردید و استحکام ساختار فضایی منطقه و تأثیر کامل مؤلفه ساختار‌دار بر مدل واریوگرام منطقه را نشان داد. دقت روش‌های مبتنی بر توابع انتقالی، به ترتیب از مدل فرر- جولیا و همکاران (2004)، رزتا، دین و پاکت (1994)، کاسبای و همکاران (1984)، پاکت و همکاران (1985)، کمپل و شوزاوا (1994)، کاهش یافت. از میان روش‌های توابع انتقالی روش فرر- جولیا و همکاران (2004) با ضریب تعیین 89/0 و ریشه میانگین مربعات خطا 1/2 ( میلی‌متر برساعت) از دقت بالاتری برای تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک با استفاده بافت خاک برخوردار بود.</strong> <br clear="all" />

[1] - Coefficient of Determination

[2] -Root Mean Square Error

3- Exponential