تأثیر عوامل فردی و محیطی بر روی فرایند اشتراک دانش با نقش تعدیل گر تحصیلات

Abstract

موضوع اشتراک دانش یکی از چالش‌های مدیریت دانش است. با توجه به نظریه باندورا عوامل فردی و محیطی و رفتار در ارتباط متقابل با یکدیگر هستند، تأثیر عوامل محیطی و فردی بر نگرش اشتراک دانش و هم‌چنین، تأثیر متغیر تحصیلات به‌عنوان تعدیل گر بین نگرش اشتراک دانش و رفتار اشتراک دانش سنجیده شده است. از نوع کاربردی به روش پیمایشی- همبستگی است. جامعه پژوهش، کارکنان شرکت مهندسین مشاور اتحاد، 83 نفر به‌عنوان نمونه برحسب نمونه‌گیری ساده با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده است، روایی همبستگی سازه با شاخص‌های پژوهش از مدل روایی همگرا و واگرا با پایایی شاخص‌ها از بارهای عاملی با مقدار 0.8، ضرایب آلفا کرونباخ و پایایی ترکیب با مقدار 0.7 به دست آمده است. یافته‌ها نشان می‌دهد سازه‌های مستقل (عوامل محیطی و فردی) با مقادیر آماره‌ی t بالاتر از 1.96 بر روی سازه وابسته (نگرش اشتراک دانش) تأثیرگذار است؛ متغیر تعدیل گر تحصیلات به مقدار 0.408 GOF= نگرش اشتراک دانش با رفتار اشتراک دانش تأثیر معکوس داشته است. نگرش اشتراک دانش بر روی رفتار اشتراک دانش تأثیرگذار است و متغیر تحصیلات با توجه به علامت بارهای عاملی آن به‌طور معکوس به تعدیل رفتار می‌پردازد و نشان می‌دهد هر چه افراد تحصیلات بالاتری داشته باشند تمایل کمتری به اشتراک دانش دارند.