نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorپاینده, حسینfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T01:56:53Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T01:56:53Z
dc.date.available1399-07-09T01:56:53Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T01:56:53Z
dc.date.issued2012-02-20en_US
dc.date.issued1390-12-01fa_IR
dc.date.submitted2011-08-29en_US
dc.date.submitted1390-06-07fa_IR
dc.identifier.citationپاینده, حسین. (1390). عجز از بیان: قرائتی از روانکاوانه از داستان(سه قطره خون). ادب فارسی, 1(78), 67-88.fa_IR
dc.identifier.issn2251-9262
dc.identifier.issn2676-4113
dc.identifier.urihttps://jpl.ut.ac.ir/article_35395.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/209555
dc.description.abstract<span style="font-size: medium;">«سه قطره خون» در زمره‌ی شناخته‌شده‌ترین آثار صادق هدایت قرار دارد و داستانی است که هم توجّهِ عامِ بسیاری از خوانندگان علاقه‌مند به ادبیات را به خود معطوف کرده و هم توجّهِ خاصِ عده‌ی زیادی از پژوهشگران و منتقدان ادبی را. راوی و شخصیت اصلی داستان که در آسایشگاهی روانی بستری شده است، توصیفی از سایر بیماران و نیز شرحی از رویدادی آسیب‌زا در زندگیِ گذشته‌ی خود به دست می‌دهد که از هر حیث روایتی نامنتظم و نامنسجم به نظر می‌رسد. در مقاله‌ی حاضر استدلال می‌شود که فقدان انتظام منطقی </span> <span style="font-size: medium;">در روایت، حکایت از تعارض بین دو ساحتِ آگاه و ناخودآگاه در روانِ گسیخته و نامنتظمِ شخصیت اصلی دارد، تعارضی که نظریه‌ی روانکاوی مناسب‌ترین ابزار (مفاهیم و روش‌شناسی) را برای بررسی آن در اختیار منتقد ادبی می‌گذارد. نویسنده‌ی مقاله با به‌کارگیری مجموعه‌ای از مهم‌ترین مفاهیم روانکاوانه (از جمله «مقاومت»، «جابه‌جایی»، «نمادپردازی»، «رانه»، «کنش‌پریشی»، «هم‌هویتی»، «ضایعه‌ی روانی»، «وسواس» و غیره)، جزئیات متن را با اتخاذ روش‌شناسی روانکاوی (تحلیل «محتوای آشکار» برای به دست دادن «محتوای نهفته») به منظور پرتوافشانی بر انگیزه‌ها و هراس‌های ناخودآگاه شخصیت اصلی بررسی می‌کند و داستان ناگفته‌ای را معلوم می‌سازد که به دلیل فشار بازدارنده‌های ناخودآگاه در گفتار راوی مکتوم مانده است. این مقاله ضمن اجتناب از کاویدن روان صادق هدایت، بر تمایز‌گذاری بین هویت نویسنده‌ی داستان و هویت شخصیت اصلی تأکید می‌گذارد و استدلال می‌کند که رویکرد معطوف به نویسنده در نقدهای روانکاوانه، پیشبرد مطالعات ادبی را در کشور ما با موانع متعدد و نیز سوءتفاهم‌ها و واکنش‌های زیانبخش مواجه کرده است. در بخش پایانی مقاله، نویسنده همچنین پیشنهادهایی در خصوص سمت‌وسوی مطالعات روانکاوانه‌ی بیشتر درباره‌ی این داستان تأثیرگذار مطرح می‌کند، پیشنهادهایی که سویه‌ی متن‌محورانه‌ی این مقاله را به سویه‌ای خواننده‌محور تغییر می‌دهند تا زمینه‌ای برای بررسی واکنش خوانندگان و تبیین علت اقبال به این داستان در فرهنگ مردسالارانه‌ی ایرانی از منظری روانکاوانه فراهم آورده شود.</span>fa_IR
dc.format.extent379
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherTehran University, Faculty of Literature & Humanitiesen_US
dc.relation.ispartofادب فارسیfa_IR
dc.relation.ispartofPersian Literatureen_US
dc.subjectواژه­های کلیدی: «سه قطره خون»fa_IR
dc.subjectناخودآگاهfa_IR
dc.subjectمقاومتfa_IR
dc.subjectجابه‌جاییfa_IR
dc.subjectنمادپردازیfa_IR
dc.titleعجز از بیان: قرائتی از روانکاوانه از داستان(سه قطره خون)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار - دانشگاه طباطباییfa_IR
dc.citation.volume1
dc.citation.issue78
dc.citation.spage67
dc.citation.epage88


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد