اثر بخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری همراه با آموزش مهارت حل مساله بر خود نظم¬دهی خشم و احساس تنهایی

Abstract

خشم، واکنشی است که در موقعیت های گوناگونی از ناکامی های واقعی یا خیالی، آسیب ها، تحقیر ها یا بی عدالتی ها برانگیخته می شود و ممکن است به پاسخ های غیر ارادی مانند افزایش فشار خون، ضربان قلب، تعریق و افزایش قند خون منجر شود. خشم و تکانشگری می­توانند آغازگر بسیاری از اختلالات و آسیب­ ها باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر تجربه ی خشم، ابراز خشم، کنترل خشم و احساس تنهایی بود. بدین منظور، طی یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل، 20 دانشجو به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از اتمام مداخله، از نظر میزان خشم و احساس تنهایی مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه ی گروه درمانی شناختی-رفتاری شرکت کردند ولی اعضای گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. تحلیل کواریانس نمرات آزمودنی ها نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر نمرات آزمودنی ها در خشم و احساس تنهایی موثر است. به نظر می رسد که درمان شناختی­ رفتاری می­تواند خشم و احساس تن هایی را در بین دانشجویان کاهش دهد و آموزش مدیریت خشم می­تواند به عنوان برنامه های کارآمد برای کاهش خشم و احساس تنهایی به کار رود.