نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمحمودزاده, حسنfa_IR
dc.contributor.authorعسکرنژاد, رقیهfa_IR
dc.contributor.authorرضازاده, زهراfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T00:43:09Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T00:43:09Z
dc.date.available1399-07-09T00:43:09Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T00:43:09Z
dc.date.issued2016-12-21en_US
dc.date.issued1395-10-01fa_IR
dc.date.submitted2016-07-03en_US
dc.date.submitted1395-04-13fa_IR
dc.identifier.citationمحمودزاده, حسن, عسکرنژاد, رقیه, رضازاده, زهرا. (1395). تحلیل توزیع فضای سبز شهری با رویکرد عدالت فضایی (مطالعۀ موردی: شهر اردبیل). پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری, 4(4), 691-715. doi: 10.22059/jurbangeo.2016.62202fa_IR
dc.identifier.issn2383-1456
dc.identifier.issn2423-7779
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jurbangeo.2016.62202
dc.identifier.urihttps://jurbangeo.ut.ac.ir/article_62202.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/183945
dc.description.abstractآنچه در برنامه‌ریزی شهری اهمیت دارد، ایجاد برابری بین نواحی مدنظر در برخورداری از مواهب توسعه است. این امر به تحقق‌پذیری عدالت شهری کمک می‌کند. در این میان، برنامه‌ریزی در راستای برقراری تعادل زیست‌محیطی در شهرها، یکی از ضروریات رویکرد عدالت فضایی است. فضای سبز شهری با ایجاد تعادل در ارکان توسعۀ پایدار و عدالت اجتماعی، ما را در رسیدن به شهری عدالت‌محور یاری می‌کند. شهر اردبیل ازنظر توسعۀ کالبدی شهر، تخریب فضاهای سبز، رشد محلات حاشیه‌ای و افزایش جمعیت با معضل جدی روبه‌رو بوده و به همین منظور، به‌عنوان پایۀ مطالعاتی با هدف تحلیل توزیع فضای سبز با رویکرد عدالت فضایی انتخاب شده است. نوع تحقیق مدنظر براساس هدف، کاربردی و ازنظر ماهیت و روش، علمی محسوب می‌شود. در این مقاله، با استفاده از معیارهای مناسب (آسایش، هم‌جواری با کاربری مسکونی، تراکم جمعیت، بعد خانوار، هم‌جواری با معابر اصلی، هم‌جواری با کاربری آموزشی، مساحت، سازگاری، شیب، مدل رقومی ارتفاع، لیتولوژی، دسترسی به تأسیسات و تجهیزات) لایه‌های مدنظر در محیط Arc Map آماده‌سازی شد و با اعمال وزن‌های حاصل از فرایندهای وزن‌دهی در نرم‌افزار Expert Choice به روش AHP در یک مدل فراهم آمد. سپس این لایه‌ها در محیط نرم‌افزار IDRISI استانداردسازی شدند. نتایج نشان داد بین پراکنش فضای سبز شهر اردبیل و توزیع جمعیت رابطه‌ای وجود ندارد و تحلیل شاخص سرانۀ فضای سبز مؤید رقم بسیار اندک سرانۀ فضای سبز است. مناطق 1 و 3 با کمبود حدود 16 مترمربع فضای سبز برای هر نفر و منطقۀ 4 نیز با کمبود حدود 15 مترمربع فضای سبز برای هر نفر روبه‌رو است. در کل، از بین مناطق اردبیل، منطقۀ 2 فضای سبز بیشتری از سایر مناطق دارد؛ اما همین فضای سبز نیز متناسب با عدالت فضایی توزیع نشده است. <br clear="all" />fa_IR
dc.format.extent1587
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه جغرافیاfa_IR
dc.publisherInstitute of Geography, Faculty of Geography, University of Tehranen_US
dc.relation.ispartofپژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهریfa_IR
dc.relation.ispartofGeographical Urban Planning Research (GUPR)en_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jurbangeo.2016.62202
dc.subjectتحلیل سلسله‌مراتبیfa_IR
dc.subjectشهر اردبیلfa_IR
dc.subjectعدالت فضاییfa_IR
dc.subjectفضای سبزfa_IR
dc.subjectمنطق فازیfa_IR
dc.titleتحلیل توزیع فضای سبز شهری با رویکرد عدالت فضایی (مطالعۀ موردی: شهر اردبیل)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشی - کاربردیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS، دانشگاه تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS، دانشگاه تبریزfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue4
dc.citation.spage691
dc.citation.epage715
nlai.contributor.orcid0000-0001-5465-1114


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد