بررسی تاثیر رویکرد کلمات پایه در درمان اختلال واج شناسی بی ثبات؛ گزارش موردی

Abstract

مقدمه و اهداف امروزه یکی از رویکردهای درمانی برای بهبود وضوح گفتار، رویکرد کلمات پایه می­باشد. درمان کلمات پایه با هدف ایجاد تولید باثبات کلمات در اختلالات عملکردی صداهای گفتاری مناسب بوده و در این اختلال کودک گزینه­های واژگانی یکسان را در غیاب آپراکسی رشدی گفتار بی­ثبات تلفظ می­کند. گزارش مورد در مطالعه گزارش موردی حاضر، مراجعه­کننده پسری 4 ساله حاصل بارداری ترم و زایمان واژینال بود که با شکایت والدین مبنی بر عدم وضوح گفتار به کلینیک گفتاردرمانی ارجاع داده شد. یافته­ ها یافته­ ها نشان داد بر طبق مدل حل مشکل بالینی داده­های ارزیابی می­بایست به 7 سوال درمانی پاسخ دهند که عبارتند از: نیاز به انجام درمان، نحوه ارائه خدمات درمانی، تشخیص افتراقی، اهداف مداخله، تعمیم نتایج درمان، معیار ترخیص و اثربخشی درمان. پس از ارزیابی­های لازم تشخیص اختلال واجی بی­ثبات از دسته اختلالات تولیدی محرز گردیده و مراجعه­کننده نیازمند مداخله شناسایی شد. در مطالعه حاضر علاوه بر مشاهدات بالینی، به مراحل تشخیص اختلال واج­شناسی بی­ثبات، ماهیت و پروتکل انجام رویکرد کلمات پایه و روند پیشرفت گفتار و زبان در طی درمان پرداخته شده است. نتیجه­ گیری بر اساس ارزیابی­های پیش­نیاز درمانی، رویکرد کلمات پایه استفاده گردید که مناسب­ترین و پرکاربردترین تکنیک درمانی در اختلالات واج­شناسی بی­ثبات می­باشد. نتایج به­دست­آمده در راستای نتایج مطالعات پیشین، مبنی بر موثر بودن رویکرد درمانی کلمات پایه در افزایش توانمندی ثبات تولیدی و سایر مهارت­های گفتاری و زبانی است. جهت اطمینان از تاثیر رویکرد کلمات پایه، مطالعات گسترده­تری در نمونه­های بیشتر و زبان­های دیگر لازم است.