فقدان مادرزادی یکی از شاخههای شریان ریوی

Abstract

مقدمه <br/>فقدان یکی از شاخههای شریان ریوی، یک ناهنجاری مادرزادی غیرشایع است که در غالب این بیماران نقایص <br/>قلبی همراه وجود دارد و تشخیص زودرس و مداخله جراحی در این بیماران موجب رشد طبیعی شریان ریوی و <br/>جلوگیری از افزایش غیرقابل برگشت فشار شریان ریوی میشود. <br/>روش کار <br/>این مطالعه توصیفی مقطعی بر 18 بیمار مبتلا به فقدان یک شاخه شریان ریوی در بیمارستان امام رضا (ع) طی <br/>سالهای1380 تا 1385 انجام شد. یافته های شرح حال، معاینه فیزیکی، رادیوگرافی قفسه صدری، کاتتریسم و <br/>آنژیوگرافی بیماران ثبت شد و دادههای حاصله با استفاده از روشهای آماری به صورت توصیفی مورد بررسی قرار <br/>گرفت. این مطالعه توسط کمیتیه اخلاق پزشکی مورد تایید قرار گرفت. <br/>نتایج <br/>از مجموع 18 بیمار 13 بیمار (72/2%) مذکر بودند. متوسط سنی بیماران در زمان تشخیص 11/8±10/8 سال بود <br/>(محدوده 1-38 سال). تمام بیماران بجز یکی، ناهنجاری قلبی همراه داشتند که غالبا از انواع پیچیده بود و تترالوژی <br/>فالو شایعترین نقص قلبی همراه بود (7 مورد). در 77/8% موارد شاخه چپ شریان ریوی تشکیل نشده بود. در تمام <br/>موارد در رادیوگرافی قفسه صدری، انحراف قلب و مدیاستن به طرف شاخة مفقوده مشهود بود. <br/>نتیجهگیری <br/>از آنجا که تشخیص زودرس و مداخله جراحی به موقع منجر به رشد طبیعی شریان ریوی، جلوگیری از تشکیل <br/>عروق جانبی و افزایش غیرقابل برگشت فشار شریان ریوی میشود لذا داشتن ظن بالینی و توجه به این نقص به ویژه <br/>در شیرخواران با سایر ناهنجاریهای قلبی امری قابل توجه میباشد