تاثیر فوتوکوآگولاسیون پان رتینال بر لایه ی فیبرهای عصبی شبکیه در بیماران مبتلا به دیابت

Abstract

مقدمه آسیب لایه فیبر عصبی شبکیه (RNFL) به عنوان عارضه احتمالی فوتوکوآگولاسیون پان رتینال (PRP) مطرح گردیده است. رنگ پریدگی دیسک اپتیک یافته ای شایع در بیماران دیابتی است ولی تا کنون ارتباط آن با PRP در یک مطالعه کنترل شده ثابت نشده است. لذا هنوز مشخص نیست که این یافته نتیجه روند دیابت است یا PRP در آن نقش دارد. مطالعه حاضر برای بررسی اثر PRP بر ضخامت RNFL به عنوان یک شاخص غیر مستقیم از آسیب سلول های گانگلیونی ، انجام شده است. روش مطالعه در این مطالعه کوهورت مداخله ای که از سال 1389-1390 در بیمارستان خاتم الانبیا مشهد انجام شد، ضخامت RNFL پری پاپیلاری در بیماران دیابتی تحت PRP بررسی شد. سنجش ضخامت RNFL قبل و 4-6 ماه پس از اتمام PRP با استفاده از اپتیکال کوهرنس توموگرافی انجام شد. رابطه بین ضخامت RNFL و تعداد نقاط لیزر، مدت بیماری و ابتلای همزمان به فشار خون بالا (HTN) بررسی شد. بیماران مبتلا به گلوکوم و دیگر بیماری های شبکیه از مطالعه حذف شدند. نتایج چهل چشم از 20 بیمار وارد مطالعه شد. هشت نفر (40٪) HTN داشتند. متوسط ​​ مدت دیابت 6/12 سال بود. سن و HTN ارتباطی با ضخامت NFL قبل از PRP نداشتند (05/0<p). متوسط ​​ضخامت NFL قبل از PRP 1/21±2/92، و 4-6 ماه پس از آن، 1/16±4/90بود که تغییر قابل توجهی نشان نداد (45/0=p). نتیجه گیری این نتایج پیشنهاد می کند که PRP در بیماران دیابتی برای سلول های گانگلیونی شبکیه بی خطر است. همراهی فشار خون بالا و مدت زمان ابتلا به دیابت بر ضخامت RNFL تاثیر نمی گذارد. افزایش مدت پیگیری بیماران جهت تقویت نتایج این مطالعه ضروری به نظرمی رسد